‘Alles voor je boek’. Persvoorlichter Wouter Rutgers grijnst zijn tanden bloot, in de Nijmeegse Goffert. Ons wacht na de 0-2 overwinning in Nijmegen een prachtig affiche: Ajax of PSV komt op een doordeweekse avond de degens kruisen onder de Deventer lichtmasten. Op het spel: een ticketje voor de bekerfinale in het paasweekend. Voor het verhaal van het seizoen 2021-22 zijn het inderdaad ideale tijden, de maanden december, januari en februari.

Rood-geel ploetert door de Eredivisie, scoort in een periode van drie maanden amper drie keer, verzamelt drie schamele puntjes en ziet na een prachtige reeks in de herfst de degradatiestreep week na week iets scherper. In contrast daarvan: het bekertoernooi. Eagles schuift Roda JC aan de kant alsof ze er niet staan, bindt sc Heerenveen aan de zegekar en heeft zojuist de kwartfinale van NEC gewonnen met prima voetbal. Tussendoor is de beslissing om voor een korte periode het stadion voor 1/3 te vullen overal in Nederland kreunend onthaald maar aanvaard (of, zoals in Enschede, resoluut afgewezen). Alleen aan de Vetkampstraat was het aanleiding voor minstens drie keer topoverleg.

Vaak is me gevraagd: waarom dit seizoen? De keuze voor Go Ahead is niet zo spannend: dit seizoen kon niet saai worden. In de Eerste Divisie heb je kans op een kleurloos jaar, maar nu niet. Optie één: handhaving, op welke manier dan ook, zou een gigantisch succes zijn en leiden tot een enorm feest in de stad, groter gemaakt door de onmogelijkheid om vorig jaar de promotie al groots te vieren. Optie twee: degradatie. Voor niemand de leukste optie, maar voor het verhaal natuurlijk hartstikke spectaculair.

We haalden de bekerfinale net niet, u kent de afloop. Lijfsbehoud is nog niet verzekerd, maar na een stuntzege op Ajax en een regelmatige driepunter tegen Cambuur zijn de kaarten uitermate gunstig geschud voor het einde van het seizoen. Ook hier geldt een beetje ‘alles voor je boek’: definitieve handhaving in de Eredivisie zal nog wel even op zich laten wachten, omdat er weinig gevoetbald wordt in de komende weken. Dit weekend niet, en ook in het paasweekend ligt de Eredivisie stil. Zodoende blijft het verhaal nog zeker tot het begin van mei spannend.

Gaandeweg het seizoen leerde ik een belangrijkere les: de resultaten op het veld zijn bij deze club helemaal niet het belangrijkste, of het mooiste. De hoofdtrainer is volgend jaar weer weg. Voor zeker de helft van de huidige selectie geldt hetzelfde. Iñigo, Luuk en Gerrit gaan deze club nog twee maanden met alles dat ze hebben helpen, en daarna vertrekken sowieso de twee eerstgenoemden voor een nieuwe uitdaging. Voor de verkoop van een boek helpt het allicht als er nog wat sportieve hoogtepunten te noteren zijn, maar deze club is op haar mooist wanneer ze in goede bedoelingen strandt.

Wanneer er na zorgvuldig overleg een nieuw opkomstnummer wordt uitgekozen en dat totaal niet aanslaat. Wanneer de clubleiding bij een beslissing over 1/3-bezetting zoveel democratie tracht toe te passen dat ze eindigen met een kakafonie waar geen zinnig mens nog wijs uit wordt. Wanneer er een waterleiding springt aan de rand van het enige trainingsveld, waardoor er een volwaardig binnenmeer ontstaat dat te lijf wordt gegaan met emmertjes. Wanneer de bewaker van dat trainingsveld een toegangsdiscussie in zijn voordeel beslecht doordat er uit zijn mobieltje een hels kabaal van kakelende kippen ontluikt.

Zulke kleine verhaaltjes zijn minstens evenveel Go Ahead Eagles als de vraag of een bal binnenkant of buitenkant paal valt, en in tegenstelling tot de smaakmakers op het veld van dit gouden seizoen (stuk voor stuk toffe gasten), zijn die er volgend seizoen ook gewoon nog.. Zolang Jannie de B-Side nog opjut – en dat blijft ze denk ik doen tot ze erbij neervalt – wordt het hier niet saai. Zodoende is het boek dat ik aan het schrijven ben zowel het verhaal van de passanten: van Kees, Iñigo, Luuk en Ogi, als het verhaal van zij die er altijd waren en zullen zijn: van Adrie, Jannie, Einte en Miranda. Die tweede groep is áltijd goed, en die eerste gaf ons vleugels tijdens een uniek seizoen. Ik draag het aan hen allen op.

Foto: Jan-Willem Spaans
Vorig artikelOnterechte nederlaag De Gazelle
Volgend artikelSallandia met speels gemak langs V&L