Een aantal (on)bekende Deventenaren met rood gele roots delen iedere week hun visie op Go Ahead Eagles en meer met ons. Deze week is het weer de beurt aan Erdal Ascipinar!

Toen ik vroeger op de Schuilingschool zat, was het elke dag en elk uur voetbal wat de klok sloeg. Alleen tijdens het slapen gaan en het eten was er ff rust zo zonder een bal, maar voor de rest was het echt alleen maar voetballen. Niet normaal eigenlijk, maar erg veel vertier was er in onze jeugd nou ook weer niet. Er was toen nog geen internet, je had verder geen mobieltjes. Je had daarentegen wel speeltuinen, kinderdisco’s, zwembaden, een bieb en natuurlijk Kowet.

Wij voetbalden behalve in de speeltuin ‘de Driehoek’ op de Sluiswijk en ook op het oude voetbalveld naast de Adelaarshorst. Waar nu de parkeerplaatsen liggen op Larenstein was vroeger een voetbalveld met twee goals. Amerikaantje, tienen, zestienen of gewoon een partijtje speelden we er altijd, soms voor de eer en soms voor drinken. Wie verloor, betaalde het drinken.

Mooie tijden waren dat en je wou altijd iemand anders zijn. Je eigen voetbalheld. Ik wou altijd Mike Small zijn, de donkere spits van Kowet destijds begin jaren 80. Ik vond hem een grote stoere en sterke spits en aangezien ik Kowet fan was, was het dus een abc-tje om Mike Small te willen zijn. Als kind van een jaar of 12 werd ik geselecteerd voor het politievoetbaltoernooi in Deventer. Als je een beetje kon voetballen tijdens het reguliere Deventer schoolvoetbal werd je een ‘soort van gescout’ voor dit toernooi. En het mooiste van alles was dat Mike Small de aftrap verrichtte en ons allemaal een handje gaf.

Ik was echt ‘flabbergasted’ toen, wou nooit meer m’n hand wassen en het leek net of er iets magisch in m’n hand was gekropen. Mijn held Mike Small had mij een hand gegeven en stond bij ons op de elftalfoto. Wow. Laatst kwam ik deze foto weer tegen en kreeg ik weer mooie herinneringen terug in m’n bolle koppie. Ook vele bekende Deventer koppen op deze foto zie je terug, allemaal 50+ ers nou.

Maar goed dat was vroeger, vandaag de dag is de selectie van Kowet bezig met het klaarstomen voor de hervatting van de eredivisie. Ondertussen zijn er paar oefenwedstrijdjes gespeeld; een 4-0 overwinning op Den Bosch, een 1-2 overwinning bij FC Antwerp en een 7-4 nederlaag bij Feyenoord. Op zich, zeggen oefenpotjes mij niet zoveel, waar het omgaat is dat er straks in Sittard niet verloren wordt en daarna FC Utrecht wordt verslagen in ons eigen Horst.

Wordt het moeilijk? Jazeker. Maar dit Kowet heeft de kwaliteit om zich veilig te spelen in de eredivisie, daar het in de wedstrijden weinig kansen weggeeft en het team steeds beter op elkaar ingespeeld begint te raken. Dat hebben al een tijdje gezien voordat de ‘megalange’ winterstop inging. Niks aan zo lang geen clubvoetbal. Mis de hele tribunecultuur.

Ondanks dat laatst iemand van de politievakbond voorstelde om voetbal zonder supporters te laten plaatsvinden, zal dat echt nooit gaan gebeuren. Wat een drogreden zeg om te stellen dat er meer politie de wijk in kan door voetbalwedstrijden zonder supporters te laten spelen. Dus als iedereen thuisblijft en niet uitgaat naar cafés en clubs, is er veel meer politie over om in de wijk een extra rondje te lopen. Als niemand meer auto rijdt en op de fiets naar het werk gaat is er veel meer politie in de wijk te zien.

Sorry, maar daar geloof ik echt niet in. Laten we aub niet doorslaan in een ‘woke maatschappij’. Alles wat we vroeger normaal vonden en als cultuur zagen, wordt beetje bij beetje doodgemaakt in ons mooie landje. Voetbal en volle stadions horen onlosmakelijk bij elkaar. We hebben gezien hoe doods voetbal kan zijn tijdens de coronaperiode. Zoals je aardappelen met jus eet en een slagroomtaart zonder slagroom geen echte taart is, hoort een voetbalwedstrijd gewoon met publiek gespeeld te worden inclusief een uitvak.

Misschien is het eens verstandig of leerzaam als de politie eens een kijkje gaat nemen in Duitsland of Engeland, waar wekelijks een paar duizend supporters naar uitwedstrijden gaan en zelfs op de tribunes zonder hekken of plastic wanden in het uitvak staan. Blijkbaar zijn de straffen daar zodanig hoog dat je het nalaat om ver over het randje te gaan. Wie weet helpt het hier ook. Ik gun iedereen een ‘Mike Small’ held toe en dat kan door je held live en ‘aanraakbaar’ te zien spelen bij jouw favoriete club.

Verder wens ik iedereen een fijne jaarwisseling en heel veel geluk en gezondheid toe in de toekomst. Ons Kowet wens ik voor altijd eredivisie toe en een eindelijk afgebouwde Adelaarshorst met 13.000 plaatsen, wel zo spoedig mogelijk aub, je moet het ijzer smeden als het heet is😉💪🏻

Vorig artikelTrainerscarrousel: Christiaan Veltmaat trainer Overwetering
Volgend artikelAdelaarsoog op Fortuna Sittard uit
Erdal Ascipinar
Erdal Ascipinar is geboren op 5 mei 1971 en een rasechte Deventenaar. Hij is in zijn dagelijks leven in dienst van de Nederlandse Spoorwegen als Hoofdconducteur. Als fervent Kowet supporter schrijft hij voor diverse sites over zijn eigen belevenissen en over zijn grote liefde: Kowet. Erdal staat ook wel bekend als DeventerTurk. Onder die bijnaam heeft hij vele stukken geschreven.