Wekelijks delen vier bekende Deventenaren met rood gele roots, hun visie op Go Ahead Eagles en meer. Robert Heukels, Gerard Somer, Erdal Ascipinar en Roy Beumer wisselen elkaar wekelijks af met een eigen column over hun cluppie. Ditmaal is het de beurt aan Erdal Ascipinar.
Onlangs kreeg ik een mail van Go Ahead Eagles omtrent het eventueel bezoeken van wedstrijden in de corona tijd. Om in aanmerking te komen een wedstrijd live te bezoeken in onze Horst, met de daarbij behorende corona maatregelen, moest men wat vragen beantwoorden. Ik haakte al gauw af bij vragen over registratienummers en leeftijden van mijn voetbalvrienden.
Ik ben er niet zo van om met gegevens van anderen te strooien. En weet ik veel over ieder zijn registratienummer en wat doet überhaupt de leeftijden van mijn vrienden ertoe? Eerlijk gezegd zit ik eigenlijk ook niet te wachten om op de tribune een toeschouwer te zijn. Ik ben en blijf supporter, mijn hele leven lang. Ik wil dus lekker kunnen schreeuwen, zingen, lallen om ons elftal nog beter te laten voetballen. Kortom een goede nummer 12 zijn. Ook vind ik het ouwehoeren met mijn mede supporters een onderdeel op ons vakkie. Vaak genoeg heb ik het gezegd, Kowet is en blijft mijn uitlaatklep, als ik dan niet mezelf kan zijn dan maar ff geen Kowet in het stadion. Simpel.
De club treft geen blaam overigens, dit alles is in opdracht van de overheid, RIVM en de KNVB, al deze regels. Hoogstwaarschijnlijk omdat het beter is voor onze algemene gezondheid. Gelukkig heb ik met alle liefde mijn seizoenkaart verlengd om de club te steunen, ongeacht of ik überhaupt dit seizoen wel een wedstrijd live in het stadion zal zien. Hoop natuurlijk van ganser harte dat we wel, zonder beperkingen, zo snel mogelijk ons vakkie op mogen, zodat we ons Kowet naar de overwinning kunnen schreeuwen. Dat dan weer wel. Verder gun ik andere Kowet mensen, die ondanks de maatregelen wel graag naar het voetbal willen in de Adelaarshorst mijn plek hoor. Al lijkt het me wel een troosteloos gezicht een Horst met misschien 2500 / 3000 toeschouwers. Andere optie is voor een leeg stadion voetballen, maar zeg nou eerlijk; ‘is dat wat?’.
Verder denk ik ook niet of het ‘stille support’ de spelers extra zal motiveren om nog meer te geven voor de club. Ondanks dat, moet als je speler van deze roemruchte volksclub het gras opvreten en elke keer voor de volle winst gaan. Het roodgele shirt met die onverzettelijke adelaar vol trots dragen en verdedigen. Want laten we eerlijk zijn, wat een mooie club hebben we toch hè? ‘Eventjes’ 150.000 euro opgehaald met alle supporters d.m.v. allerlei acties, verder ruim 5.600 seizoenkaarten aan de man gebracht, mooie tv gemaakt met een eigen ‘talkshow’, op sociale media veel goodwill gescoord door prachtige filmpjes van onze Rocketboys in samenwerking met de club. Jaja ondanks al onze beperkingen leeft onze club zoals het ook hoort te leven. Kowet is het DNA en grootste geschiedenis van Deventer. Dé spiegel van een prachtig Hanzestad.
Je probeert zelf met eigen initiatieven de saaie corona tijd door te komen. Zo hadden we laatst een barbecue geregeld met wat kameraden van Kowet. Wat eten en drinken en gewoonweg samen tijd doorbrengen. Verhalen uit de oude doos vertellen, beetje elkaar de draak steken en fantaseren over het aankomend seizoen. Maar het absolute hoogtepunt van de avond was dat Henne ons ff bezocht. Jullie weten wel onze zieke kameraad en fanatieke Eagles supporter. Met diep respect buig ik voor de wilskracht van deze medesupporter én vriend. Ook veel respect voor zijn vriendin Melissa die er alles voor doet om het leven van Henne zo aangenaam mogelijk te maken en hem met alle liefde bijstaat. Henne was echt oprecht blij toen hij ons zag, het was ook een verrassing van zijn vriendin om ons samen te bezoeken. Henne wist dus van niets, des te groter de verrassing. Als een blij kind liep hij naar ons toe om iedereen een ‘coronaknuffel’ te geven. Het gaat gelukkig steeds beter met Henne, stap voor stap maakt hij progressie. Met alle liefde, verzorging en steunbetuigingen gaat deze 35-jarige Eagle er komen, daar ben ik 100% van overtuigd. “Henne, wij staan altijd achter jou en steunen jou in goede maar zeer zeker in slechte tijden”. Dat je dat maar ff weet fijne jongen.
Terugkomend op onze selectie, hoor ik van mijn bronnen dat Douglas aardig op weg is om fit te worden, misschien is het straks toch wel een mooie zet van de club geweest. En dit ondanks dat ik, en velen met mij, mijn bedenkingen had over deze jongen. Ook niet gek eigenlijk als je een behoorlijk overgewicht hebt en 3 jaar niet op niveau hebt gevoetbald. Maar als je vervolgens hoort dat hij in korte tijd van 115 kilo naar 96 kilo is gegaan door keihard te trainen en op zijn voeding is gaan letten, dan moet ik mijn mening voorlopig even bijstellen. Want voetballen kan hij wel, dat hebben we allemaal wel gezien in het verleden.
Verder hoorde ik dat Idzes een gedreven en fanatiek baasje is. Mooi nieuws dus, misschien een nieuwe gifkikker ‘á la Van der Venne’. Ook Pouwels zou redelijk in vorm zijn en liet dat vooral zien in de partijvormen. Verder was de technische staf zeer druk aan het coachen en professioneel bezig volgens dezelfde bron. Ben dus echt benieuwd wat het allemaal ons straks gaat brengen. Komen we straks in de top 5 en kunnen we bovenin meedoen? Kunnen we thuis altijd aanvallend en over de vleugels voetballen? Is het mogelijk om met deze selectie te promoveren? Durft het bestuur meer ambitie uit te stralen en er vol voor gaan i.p.v. zich achter de ‘8e begroting’ van de eerste divisie te verschuilen? Gaat Wout Droste ons allen verbazen door zijn kracht, inzicht en verdedigende kwaliteiten? Wordt het dan toch het jaar van Antoine Rabillard? Ben dus erg benieuwd naar de antwoorden op deze vragen. Laat het seizoen maar gauw beginnen.
Maar mijn allergrootste wens is naast de gezondheid van al mijn geliefden, dat het jaar 2020 hét jaar wordt van Dennis Hendriksen, onze eigen Henne. Keep on fighting Henne. Trots op jouw wilskracht, het geeft ons zeer zeker inspiratie en hierdoor koesteren wij nog meer het leven. Dank je wel kameraad.
