Wekelijks delen vier bekende Deventenaren met rood gele roots, hun visie op Go Ahead Eagles en meer. Robert Heukels, Gerard Somer, Erdal Ascipinar en Marco Timmer wisselen elkaar wekelijks af met een eigen column over hun cluppie. Ditmaal is het de beurt aan Marco Timmer.
Deniz, Quincy en alle anderen…
De laatste roodgele Column van mijn hand in dit coronajaar. Of beter gezegd de lange Kerstversie. Wat een jaar was het. Het was en is een bizarre, maar ook historische tijd waarin we, zo zullen de mensen het later tenminste zien, in de geschiedenis hebben geleefd. De coronageschiedenis. Het leven kwam keihard tot stilstand. Lock down I en nu II zorgden net als het virus zelf voor veel pijn en verdriet. En eenieder heeft er op zijn manier mee te maken gekregen.
Grootste helden, de mensen in de zorg die dag in dag uit met de meest heftige scenes in de ziekenhuizen en de verzorgingstehuizen te maken krijgen. Ik hoop vurig dat ze nog even volhouden en dat ze maximaal worden beloond voor hun nimmer aflatende inspanningen. Alle hoop op de vaccins die ervoor moeten gaan zorgen dat in 2021 het nieuwe normaal weer het oude normaal wordt en dat het zorgpersoneel de rust krijgt die het verdiend.
Als de vaccins hun werk doen, komen de stadions ook weer vol, want wat is het akelig zo zonder publiek. Toch ben ik heel blij dat het voetbal de afgelopen maanden wél doorging. Geen restaurants, geen vakanties, geen theater- museum- of bioscoopbezoek, het maakt het leven minder levendig en gewoon saai. Gelukkig is er dan voetbal.
Schreef ik in de vorige roodgele column nog dat je als supporter hoopte dat Go Ahead de kolommen positief beheerst, maar dat dit nog niet het geval was, daar is het nu toch wel roodgeel all over the place.
En dat begon natuurlijk met Kees van Wonderen en zijn neefjes. Er zit ontwikkeling in het team. Met Kowet-voetbal in Leeuwarden Cambuur uitgeschakeld in de beker. Niks verstoppertje. Met lef naar voren gevoetbald en volledig verdiend gewonnen. Er zullen in de Friese hoofdstad dit seizoen niet heel veel ploegen van de gedoodverfde titelfavoriet van de KKD winnen, maar Go Ahead Eagles deed het al twee keer.
Een dag later verlengde Jay Gorter zijn contract tot medio 2024. Goed filmpje weer, waarin de fans op het verkeerde been werden gezet en dachten dat Gorter zijn vertrek aankondigde. Gaat ook gebeuren natuurlijk, maar hopelijk niet in de winterstop. Want er is iets aan het groeien aan de Vetkampstraat.
Winnen van Cambuur is mooi, maar dan moet je de vorm en het goede spel bevestigen in het duel erna en de eerste helft van het seizoen goed afsluiten. Dat gebeurde. Go Ahead bezorgde Roda JC de eerste thuisnederlaag van het seizoen, het won met 3-0 en het hield voor de elfde keer de nul.
Dan is het bijzonder hoe soms alles samenkomt en de wereld er even roodgeel uitziet. In Leeuwarden zagen we namelijk Maarten Pouwels, Sven Nieuwpoort, Doke Schmidt, Sonny Stevens, Jarchinio Antonia en technisch directeur Foeke Booy met een Eagles-verleden. Afgelopen week deelde Houtkoop op Instagram een artikel dat ik zeven jaar geleden met hem maakte. De voetballer had dertien keer gescoord en voetbalde bevrijd van een loden last die hij lang met zich mee had gezeuld. De kop boven het artikel: Mental coaching heeft me enorm geholpen (ook daar zo meer over).
Booy borduurde in het seizoen 2013/14 in de Eredivisie comfortabel verder op het prachtige werk dat Erik ten Hag met de promotie voor hem had achter gelaten. Houtkoop en Antonia waren basisspelers in dat team. En afgelopen week waren nog twee andere hoofdrolspelers uit dat mooie elftal in het nieuws.
Voor het Kerstnummer van Voetbal International was ik op bezoek bij Deniz Türüç in Instanbul. Ik zag hem in het shirt van Basaksehir goed spelen in de knotsgekke Champions Leaguewedstrijd tegen Red Bull Leipzig (3-4). Na de wedstrijd reden we ’s nachts met Türüç en zijn chauffeur Fatih (ja, hij heeft een chauffeur en daar kom ik zo op terug) door de verlaten straten. Er was een avondklok, in de weekenden zelfs een complete lockdown en de prachtig levendige metropool was door Corona het zwijgen opgelegd. We werden aangehouden door vier mannen, met zwarte maskers en grote geweren. Maar Türüç deed het raampje open, hij werd herkend als Turks International, hij zei dat hij Champions League had gespeeld en we mochten doorrijden. Het gebeurde op weg naar huis nog twee keer.
De twee dagen erna vertoefde ik in de nabijheid van Türüç en hadden we het veel over Go Ahead Eagles, de promotie, eredivisievoetbal en zijn klik met Quincy Promes. De laatste kwam minder goed in het nieuws, hij wordt verdacht van betrokkenheid bij een steekpartij.
Deniz en Quincy, opwindende spelers in een opwindend elftal met de strenge doch rechtvaardige Ten Hag aan het hoofd.
Opgewonden standjes, de trainer kreeg ze rustig. De één had een omweg van Ajax, via Haarlem en FC Twente gemaakt, de ander was via Twente en De Graafschap in Deventer beland. Angry young man, alles nog te winnen en te bewijzen, Ten Hag kreeg ze aan het voetballen.
We herinneren ons de eerste ronde van de play-offs, Dordrecht uit. Eagles speelde vanwege een rode kaart voor Bart Vriends liefst 52 minuten met tien man. Maar de jonge Türüç nam Kowet bij de hand. Eerst schoot hij met zijn gouden linker een vrije trap met timmermansprecisie in de winkelhaak en vervolgens stelde hij met een puntgave voorzet met rechts Xander Houtkoop in staat te scoren.
In De Adelaarshorst maakt Go Ahead het vervolgens af. Misschien aardig om nog eens een verkiezing van mooiste doelpunt ooit gemaakt aan De Vetkampstraat te organiseren. Voor mij staat die van Promes tegen Dordrecht zeker in de top. 11 mei 2013, Türüç steekt Houtkoop weg, die zet voor op de doorgelopen Promes die de bal in één keer met buitenkant rechts in de rechter kruising volleert. De goal staat op You Tube op nummer 1 bij de mooiste goals van Promes.
Ook Deniz Türüç heeft een mental coach. Het helpt de Turkse Tukker in het voetbalmaffe Turkije, waar de druk op social media tot ver boven het kookpunt wordt opgevoerd, te relativeren en hoofd- van bijzaken te onderscheiden. De mental coach is onderdeel van Team Türüç, want de voetballer heeft verder nog een chauffeur, een nanny, een personal trainer, een fysiotherapeut, twee zaakwaarnemers en een data-analist om zich heen. Türüç leeft als een Sultan in Istanbul, er wordt op alle vlakken voor hem gezorgd. Zodat de middenvelder, die heel goed is voor zijn personeel, zich alleen op voetballen hoeft te concentreren. En dat doet hij heel erg goed. Turks international en spelen in de Champions League, Türüç heeft het heel goed gedaan. De gekke boze buitenwereld met alle verleidingen en verlokkingen laat hij heel ver links liggen.
Makkelijk is dat niet, want waar succesvolle voetballers zijn, zijn er altijd mensen die iets van ze willen. En niet iedereen heeft het goed met je voor. Over Promes doken inmiddels de wildste verhalen op. Sommige zullen wellicht waar zijn, anderen verzonnen. Feit is dat Promes door de politie werd aangehouden op verdenking van een steekpartij. Feit is ook dat hij weer werd vrij gelaten, dat hij ‘gewoon’ inviel tegen ADO Den Haag en dat hij na afloop ‘gewoon’ voor de camera’s stond. ‘Ik heb niets te verbergen’, zei Promes.
Laten we hopen dat dit ook zo is. Promes is onschuldig tot bewezen is dat hij wél schuld heeft. Het is dan vroeg genoeg hem te be- en veroordelen. Totdat moment verdient Promes steun en ik wens hem ook goede mentale hulp bij de zware last die deze periode toch voor hem betekent.
In de volgende ronde van die Play-offs versloeg Kowet VVV-Venlo. Ook daar dus goede herinneringen aan. En laten de Limburgers nu net de volgende horde zijn voor de roodgele cup-fighters in het bekertoernooi. En wie komen we daar tegen? Hans de Koning. Ook hij heeft een mooi roodgeel verleden en zorgde in 2016 voor promotie naar de Eredivisie.
Zo was het veel roodgeel in de laatste weken van 2020. Als klap op de vuurpijl kon ik (ongegeneerd) mijn liefde verklaren aan De Vetkampstraat en De Adelaarshorst eveneens in Het Kerstnummer van Voetbal International. Voor het artikel Honderd jaar Vetkampstraat sprak ik bovendien lang met Mister Kowet John Oude Wesselink. Liefst zeventien seizoenen speelde hij onafgebroken in de Eredivisie met zijn en onze club.
Dat is waar we naar terug moeten. En dat kan, geloof ik heilig in. Rustig, stap voor stap bouwen. Aan het elftal, de club, de organisatie, de opleiding en de accommodatie. Voor nu Alex Kroes, eerst zorgen dat er niemand vertrekt in de winter. Wellicht een aanvallende versterking Paul Bosvelt. En dan hoop en verwacht ik een beetje dat Van Wonderen zo’n trainer is van wie het elftal in de tweede helft van het seizoen nog beter en fitter wordt. Een beetje zoals Ten Hag het deed in 2013. En dan, wie weet wat er dan mogelijk is? Het is tenslotte Kerst. De tijd van licht, hoop en van wonderen. Laat dit nu net de naam zijn van onze trainer…
Hele fijne dagen allemaal, een heel mooi nieuwjaar, blijf gezond en wees een beetje lief voor elkaar.
