Hartstikke trots dat ik trainer van Go Ahead Eagles ben

Deventer Voetbal sprak ruim 2,5 uur met de huidige trainer van Go Ahead Eagles. Zijn voetbalverleden en trainerscarrière kwamen natuurlijk voorbij. Jack de Gier sprak openhartig over de ontwikkeling van zijn team, het negativisme, maar ook over de mogelijkheden. We leerden Jack kennen als een gedreven persoonlijkheid die serieus met zijn vak bezig is, van beetje rebel met weelderige haardos, tot rustige persoonlijkheid met grijze haren in Deventer…

Als ‘enig’ kind straat-voetbalde Jack de Gier altijd achter de kerk van zijn woonplaats Schijndel: “Ik was een echte voetbaljongen, van kinds af aan al”, mijmert Jack ontspannen op zijn stoel. We zitten in de persruimte in gebouw ‘Larenstein’ en Jack nipt wat aan de warme koffie: “Veel vriendjes konden beter voetballen dan ik, maar ik maakte de goals en kon mij goed weren tegen de grote jongens.” Zijn pa was zijn trouwste supporter en hij zag zoonlief op 17-jarige leeftijd debuteren in het eerste van Schijndel: “Uit bij ‘Nooit Gedacht’ in Geffen. Ik maakte bij de A-jeugd 50 tot 75 goals per jaar en mocht dat seizoen regelmatig invallen.” Door die vele goals kwam Jack in het vizier van Den Bosch en Willem II: “Destijds waren er geen opleiding circuits als nu, maar B-teams die bestonden uit semi profs en jongens uit de regio en daar had ik geen zin in.” In een oefenduel maakte hij dermate indruk dat een profcontract in het verschiet lag: “Binnen een kwartiertje maakte ik er twee en toen was het voor hun wel okay.” Jack koos voor Den Bosch waar hij full prof kon worden: “Mijn vader had gezegd, ga lekker voetballen en als het mislukt ga je weer werken als loodgieter”.

…hij dacht dat hij met mij als spits kampioen kon worden
Al snel werd de rebelse Jack vergeleken met Hans Gillhaus, want ook de voormalige Den Bosch spits was niet al te groot en kon goed springen: “Ik zocht het contact altijd als spits, in het derde seizoen achter Louis van Schijndel maakte ik er 23 als nummer 10.” Want Jack was niet altijd de nummer negen: “Ben zelfs begonnen als keeper in de jeugd, want dat vond ik leuk, aansluitend vaak op het middenveld gespeeld en dus bij Den Bosch ook op 10.” In zijn derde jaar brak Jack echt door, maakte 23 competitietreffers en 10 in de beker: “We haalden zelfs de finale en ik was genomineerd als beste speler in de eerste divisie samen met Arthur Numan en Ton Cornelissen.” Daardoor kwam het ambitieuze Cambuur: “Rob Baan kwam met het verhaal dat hij met mij als spits kampioen kon worden en in dat eerste seizoen lukte dat ook.” In het eerste seizoen in de eredivisie handhaafde Cambuur zich knap: “Het derde seizoen was erg teleurstellend voor mij, ik raakte voor de eerste (en overigens ook laatste) keer geblesseerd. Toen ik weer fit was speelde ik met Mrkela en Meijer, maar was het gat te groot geworden om nog te overbruggen”. Cambuur degradeerde en Go Ahead Eagles betaalde in 1994 maar liefst 850.000 gulden voor Jack: “Het was een mooie periode geweest, drie jaar Den Bosch, drie jaar Cambuur, tussentijds op proef bij Everton en St. Etienne”.

…boefjes allemaal
Jack kijkt ontspannen terug, zit dwars op de stoel en pielt wat met zijn roerstaafje terwijl de 51 jarige oefenmeester weloverwogen antwoordt: “Dat waren enorme bedragen in die tijd, maar daar was ik niet mee bezig.” Jack herinnert zich de tijd in Deventer nog goed met Henk ten Cate als trainer, het voelde direct vertrouwd: “Ik had al snel een huisje hier gekocht aan de Ceintuurbaan, op de hoek Van Marlestraat tegenover IJsselstreek destijds.” Maar Go-Ahead, want zo benoemd Jack zijn huidige en toenmalige werkgever constant, bivakkeerde gevaarlijk onderin de eredivisie: “Ten Cate werd ontslagen en onder Ab Fafié hebben we ons gehandhaafd via de na-competitie.” Moeiteloos somt Jack twee van de drie tegenstanders op: “VVV, AZ en eeeuuh…, maar alle zes duels gewonnen!” Excelsior was de derde in de poule: “Uit bij AZ hadden wij ons weer verzekerd van een jaar eredivisie, dat staat mij nog goed bij met een Marco Heering in bloedvorm.” Jack mijmert verder terug in de tijd: “Een mooi jaar, zo speelden we 2-2 tegen Feyenoord thuis, een mooi seizoen voor mij ook.” Jack somt verscheidene namen op: “Valk, Hulshoff, Schenning, Verhagen, Michels; boefjes allemaal.” Maar ook namen als Hiele en Rorije worden gezamenlijk benoemd en Jack vult aan: “Lloyd Kammeron mijn concurrent… Decheiver kwam nog in de winter.” Aan de grijns van de trainer te zien had hij een mooi jaar beleefd: “Sikora, klein mannetje op de fiets, maar ook Dwight Lodeweges als assistent en Martin Koopman die actief was binnen de club.”

…ik hoefde niet zo nodig weg
Jack werd gehaald als type Van Kooten, destijds trainer bij NEC: “Werd ik inderdaad mee vergeleken destijds, dat wilde ik ook graag”. Maar het duurde ‘slechts’ een jaar toen ‘Jack the Ripper’(zoals Jack liefkozend in Deventer werd genoemd) naar Tilburg vertrok: “Ze wilden mij echt dolgraag hebben, betaalden 1,5 miljoen gulden, terwijl ik niet zo nodig weg hoefde hoor.” Maar het verhaal van Theo de Jong en Martin van Geel was ambitieus en dat bleek ook al snel bij Willem II: “Stam, Van Gastel en Stewart, we hadden een geweldig elftal waarmee we in de winter derde stonden”. Maar de grote clubs kochten in de winter de sterren en de club uit Tilburg zakte terug naar de middenmoot: “In de tuin aan de Ceintuurbaan heb ik nog met PSV gesproken, Tonnie Bruins Slot vertelde dat PSV een ‘pinch-hitter’ zocht achter De Bilde en Nilis. Maar na twee weken koos de toenmalige trainer Advocaat voor een lange Zweedse of Deense spits” (red:Eidur Gudjohnsen). Jack was, naast clubtopscorer in Tilburg, beste speler van het seizoen, maar in het derde jaar werd het minder: “Onder Co Adriaanse was dat, hij paste niet echt bij mij. Al heb ik er daar later wel spijt gekregen van dat ik destijds niet naar hem geluisterd heb.” Adriaanse vertelde Jack namelijk dat de rebelse spits niet wilde wat Adriaanse voor ogen had voor hem, hij zag in hem één van de beste spitsen waarmee hij gewerkt had tot dat moment: “Ik denk dat er meer in had gezeten vertelde Adriaanse; ik was wat te zwaar, kon niet mee met de intensiteit van de training”, koppige Jack had daar geen zin in op dat moment, “Ik dacht dat ik er genoeg aan deed terwijl hij vond dat ik er niet alles aan deed.” Jack forceerde een breuk en kwam uit in België.

…mijn zoontje miste ik want ik was alleen in Schotland
Het roerstaafje is gebroken, maar Jack friemelt er behendig mee verder, terwijl hij is gaan verzitten vertelt hij bevlogen: “Onder Gerets was Lierse kampioen geworden, maar het was allemaal geen succes in België.” De trainer; Jos Daerden, werden ontslagen. “Het systeem van de nieuwe coach, Walter Meeuws, paste niet bij mij, daarnaast nam Meeuws ook nog eens zijn eigen spelers mee en toen ben ik naar NEC gegaan.” Jimmy Calderwood wist van zijn situatie: “Zijn spits scheurde de kruisbanden en hij haalde mij terug. In eerste instantie verhuurd en later overgenomen en dat duurde weer drie jaar.” Maar het buitenland bleef trekken aan de spits uit Schijndel: “Jimmy was tussentijds naar Schotland vertrokken waar ze een type voetbal spelen wat ik graag wilde spelen.” Jack meldde zich stiekem ziek en vloog naar Schotland: “Meteen een huisje uitgezocht en een korte, maar fantastische tijd meegemaakt.” Toch kijkt Jack er met spijt op terug: “Dunfermline kocht mij voor 850.000 gulden en FC Twente bood halverwege het seizoen 1,3 miljoen gulden.” Veel geld voor een club die het financieel lastig had: “Ik had wel het idee dat ik daar op mijn plek was, het begon net te draaien met ook de nodige goals.” Jack twijfelde lang en woog zijn opties af: “Ik heb twee uur lang buiten gezeten in de vrieskou, mijn zoontje miste ik want ik was alleen in Schotland. Ik was ondertussen 32 terwijl ik goed kon verdienen voor twee jaar in Enschede.” FC Twente willigde alle eisen in van Jack die daarmee terugkeerde naar Nederland. “Begon daar direct wel aardig, maar uiteindelijk onder Vandereycken speelde ik niet.” Jack was ondertussen 33 en speelde aan het einde van dat seizoen mee in een oefenduel: “Dat was in Geesteren waar ik mijn achillespees scheurde, waarmee mijn mogelijke overgang naar De Graafschap niet doorging en het direct het einde van mijn carrière betekende…”

…zet Jaap Stam maar rechtsback
De spits behaalde in zijn carrière een behoorlijke moyenne van 1 op 3: “De derbygoals staan mij het meeste bij, tegen Vitesse met NEC, maar ook mijn vele bekerdoelpunten,” Jack heeft er zo’n 50 gescoord, echter worden die nooit meegenomen in de statistieken: “Bekerdoelpunten zijn wel erg beslissend, zoals die bij AZ uit in de halve finale…” In een elftal welke Jack samenstelt staan mooie namen waarmee de spits van weleer ooit samen voetbalde:

Joonas Kolkka                    Pieter Huistra                                   Marco Heering

Patrick Pothuizen                   Ian Ferguson                                 Jean-Paul van Gastel

Nico van Kerckhoven          Eric van Meir            Sammi Hyypiä                       Jaap Stam
       
                                                             Stanley Menzo

Jack spreekt grotendeels in de derde persoon en ondersteund zijn hoofd met zijn vuist als hij vele namen opsomt: “Zet Jaap Stam maar rechtsback en Skerla, Stewart.., er waren zoveel goede voetballers.” Jack was in Enschede al begonnen met de trainerscursus: “Voetbal trekt je dan, het was voor mij gewoon een ontdekking. Bij SVZW was ik speler / assistent-trainer waarna ik bij NEC, via de commercie, in de scouting terechtkwam.” Bij NEC kreeg Jack de kans door te schuiven naar Jong NEC: “Je wint een paar wedstrijden en ik vond het leuk om op het veld trainingen te geven, dat deed mij besluiten TC1 te gaan halen.” Tussentijds werd Jack assistent bij het eerste en hem bekroop het gevoel: “Wat die hoofdtrainer kan, kan ik misschien ook wel…” Jack kende het geluk dat hij direct werd toegelaten voor de cursus betaal voetbal: “Toen stage gelopen bij Willem II, Blauw-Wit Amsterdam gaan trainen, als assistent terug bij NEC en toen Jong NEC.” Jack trainde aansluitend OSV Amsterdam waarna dé kans kwam in 2015:  “Almere ja, het was dé kans voor mij om echt hoofdtrainer te worden.”

…je wordt wat ouder en wijzer, ook rustiger
Jack was van rebelse uitgaansjongen, die Amsterdam als uitlaatklep kende, veranderd in een rustige persoonlijkheid: “Mijn moeder zei altijd, je bent eigenlijk een in Brabant geboren Amsterdammer. Uitgaansgelegenheid ‘La Bastille’ op maandagavond vond ik geweldig.” Uiteindelijk is Jack ook met een Amsterdamse getrouwd: “Daar ligt wel mijn hart.” Met de jaren komen niet alleen de grijze haren: “Je wordt wat ouder, wijzer en ook rustiger.” Stappen kent tegenwoordig een andere invulling: “Uit eten, wijntje met vrienden. Ik zit als trainer ‘s morgens om 6 uur in de auto, dan kan ik niet tot 4 uur in de stad hangen.” Jack was plots trainer en keek best naar anderen, maar behoudt altijd een kernwaarde: “Voor een mens is het belangrijk dat hij zichzelf kan zijn, want dan kan je ook het best presteren, het beste uit jezelf halen.” Buiten afspraken, normen en waarden vindt Jack het belangrijk dat een speler zichzelf is. Dat geldt voor de trainer De Gier natuurlijk ook en hij voelde zich als een vis in het water bij Almere, zijn eerste klus als hoofdtrainer.

…en was ik ook blij dat ik er van af was
“Daar kon ik echt mijzelf zijn, heb er dan ook 2,5 jaar echt heerlijk gewerkt, samen met onder meer mijn ‘rechterhand’ Marco Heering, stap voor stap gegroeid.” Jack kende een bliksemstart in Almere: “Het eerste seizoen was bizar, we wonnen direct een periodetitel.” Elk jaar kwamen er meer punten, een beter doelsaldo en van 600 naar uiteindelijk 2400 toeschouwers: “Er was een enorme groei ontstaan, jammer dat we nét niet gepromoveerd zijn tegen De Graafschap in de finale… Dat was een kroon geweest op die periode, dan was ik ook niet weggegaan.“ Want zijn oude club NEC kwam: “Met een contract van drie jaar, een aanbieding waar veel vertrouwen uit sprak, we zouden gaan bouwen aan het nieuwe NEC…” Jack ’s doorlopende contract bij Almere werd afgekocht: “Ik was eigenlijk nog niet klaar, maar op dat moment trok NEC, al had ik er meer van verwacht.” Misschien trok bij Jack wel het vertrouwde van de club uit Nijmegen, immers bij Almere had hij zonder echte druk rustig kunnen bouwen. Eenmaal terug naar Nijmegen, in een vertrouwde omgeving, voelde misschien wel lekker voor jou? “Klopt absoluut, maar dat is misschien juist ook wel het nadeel geweest als ik terugkijk.” Het is competitieduel nummer 8 als Go Ahead Eagles op bezoek komt in Nijmegen: “Die hadden we moeten winnen om bovenaan te komen. Maar het werd 1-1 en de week er na in Almere verloren we met 1-0 waardoor Almere bovenaan kwam.” Vanaf dat moment zag de wereld er plots anders uit: “Alles was negatief, intern was er onrust, vielen er ontslagen en ik voelde dat ik de volgende zou zijn…” In de winterstop werden er wat spelers gehaald waardoor NEC negen duels ongeslagen bleef, maar er volgden drie nederlagen op rij: “Toen was het voor mij klaar en was ik ook blij dat ik er van af was, want elke ochtend dacht ik, waar begin ik aan…” Het goede gevoel ebde weg en vanaf 2 april 2019 zat Jack thuis: “Bootje gekocht met een vishengel en via mijn achtertuin ging ik de Weespertrekvaart op om na te denken wat er gebeurd was…”

…toen Stegeman aangaf te vertrekken naar Zwolle werd ik direct benaderd
Jack heeft een been half onder zijn billen geschoven, oogt ontspannen en glimt van trots als het hoofdstuk ‘Go-Ahead’ (zoals hij het zelf uitspreekt) aanbreekt. “Ik heb wel voorkeuren voor de volksclubs, clubs waar ik ook voor gespeeld heb. FC Den Bosch had interesse, Cambuur is ook zo’n club en Go-Ahead natuurlijk.” Het ging plots heel snel: “Go-Ahead had niemand verwacht, maar toen Stegeman aangaf te vertrekken naar Zwolle werd ik direct benaderd.” Dinsdag was de dag van ‘RKC thuis’ en op Hemelvaartsdag zat Jack bij Hans de Vroome aan de keukentafel: “Daar heb ik, met de clubleiding, een uurtje of vijf  in het geheim gesproken.” Toch werd De Gier pas veel later aangesteld als nieuwe coach: “Ik zat in de afwikkeling van NEC, was namelijk op non-actief gesteld.” De Gier wilde graag dat NEC een groot deel van het 3-jarige contract zou respecteren: “Ik moest er eerst met NEC uitkomen, daar heeft Go-Ahead mij de tijd voor gegeven.” Toen Jack op vakantie was in Griekenland is het uiteindelijk allemaal afgewikkeld: “Als ik er niet uit kwam met NEC had ik gewoon twee jaar thuis moeten blijven. Dus echt bemoeien met het aankoopbeleid kon ik niet, omdat het niet zeker was of ik wel coach zou gaan worden in Deventer.” Er was echt wel informeel contact met de Vetkampstraat: “Mij is wel gevraagd hoe ik zou willen spelen en wat ik vond van de huidige selectie, hoe ik stond in de spelers die weggingen.” Een lastig verhaal voor de coach die de spelers niet kende: “Paul, Marco en Kick zijn prima beleidsbepalende mensen die een selectie neer kunnen zetten. De eerste week van de voorbereiding zou zelfs gewoon opgestart worden als ik er nog niet uit zou zijn met NEC.” Maar de 51 jarige Brabander liet het niet zover komen en trok zelf de stoute schoenen aan: “Het kwam in een stroomversnelling toen ik Wilco van Schaik (red. Algemeen directeur van N.E.C.) had gebeld en hem had gevraagd niet haatdragend te zijn naar elkaar en het goed op te lossen.” Jack legde uit van zijn kans bij Go Ahead Eagles en de naderende deadline: “Die liep op die bewuste dag af, dus dat laatste belletje was echt ‘do-or-die.’” Jack wilde dolgraag in Deventer aan de slag dus stelde een compromis voor: “Ik gun NEC het beste, zij mij ook”, dat blijkt ook wel na de bekerwinst op Twente als zijn telefoon propvol zit met berichten uit dat het Nijmeegse ‘kamp’.

…als het mij niet lukt heb ik pech gehad
Jack legt zijn handen in de nek en tapt af en toe met zijn voeten op de grond: “Er zijn best wel mensen die tegen mij gezegd hebben dat er niks te winnen valt, het een trainerskerkhof is. Dat het risico aanwezig was dat ik in oktober al weer op straat zou staan.” Want Kick Maatman had het al eens fijntjes toegelicht op onze Deventer Voetbal-site; de wedstrijd tegen RKC heeft veel schade aangericht: “Absoluut, daarnaast moest er een nieuwe ploeg worden opgebouwd en is het verwachtingspatroon is hoog.” Maar Jack zijn besluit stond vast, hij wilde naar Deventer! “Ik wil naar Go-Ahead, en als het mij niet lukt heb ik pech gehad, dan zou ik twee keer achter elkaar snel op straat staan, maar zo zie ik het niet.” Jack heeft een rotsvast vertrouwen in de club: “Ik heb destijds een goed gesprek gehad. Ik krijg een staf waar ik mij heel prettig mee voel, geen mensen die aan mijn stoelpoten zagen.” Dat laatste is logisch na zijn ervaringen in Nijmegen, zijn vrouw wist immers als geen ander hoe zwaar Jack het gehad heeft: “Ze zei recent nog: van die tik is Jack pas een maand, hooguit twee maanden terug hersteld…” Jack was afstandelijk en was thuis ook een ander mens: “Je wordt ontslagen bij de club waar je heel graag trainer wilt worden, het is mislukt. Prima, ben ook verantwoordelijk.” Hij mocht dan wel een goed gevoel hebben vanaf het eerste gesprek in Twello, maar zijn start was haperend met enkele weken ziekte in de voorbereiding: “Ik heb met koorts op veld gestaan, uiteindelijk naar huis gestuurd en een dag of zeven niet op de club kunnen komen.” Uiteindelijk gaat het goed met Jack, de uitslagen van eind augustus onderstrepen dat ook: “Dat neem ik ook mee, daarmee ben ik gegroeid naar waar we nu zijn.”

…ik vind dat we, met vlagen,  te negatief beoordeeld worden
Even kijkt Jack om zich heen, even uit de focus van het verhaal. Iemand stapt namelijk de ruimte in en excuseert zich aansluitend. Met een vriendelijke knik beantwoord Jack het, ondertussen nadenkend en grijnst dan weer als hij, met gepaste trots, zijn verhaal vervolgt. Jack voelt zich overduidelijk op zijn gemak na de tumultueuze periode bij NEC en het stotterende begin in Deventer waar de resultaten in eerste instantie nog wel uitblijven. “Ik zag al snel dat we hier een groep hebben waar veel rek in zit. Bepaalde spelers waren natuurlijk geblesseerd of zouden later aansluiten.” Jack komt dan ook uit bij de vele spelers die weinig hadden gespeeld het seizoen hiervoor: “Lieftink, Rabillard, Mertens, Veldmate geblesseerd geweest. Brito en Ngombo sloten pas later aan en ontbeerden ritme.” Jack vertelde in de pers direct al dat het wel moest gaan groeien: “Ook tegen de jongens heb ik gezegd dat de basis na een wedstrijd of zes wordt gevormd, daar moeten ze dan bij zitten.” Uiteindelijk probeert de staf het te kneden tot een team wat doorgroeit: “Als het goed is kom je dan in een prestatiefase terecht en daar zitten wij nu eigenlijk in.” Ook een fase waarin er zich een vast team heeft gevormd: “Daar zitten ook jongens bij die het daar best moeilijk mee hebben, maar hun rol wel accepteren en zich binnen de groep positief blijven opstellen.” Daardoor kan het team, zoals tegen FC Twente, ook een unieke prestatie neerzetten. De Eagles zijn nu 18 duels op rij ongeslagen. Maar onderweg is er ook ontevredenheid: “Daar heb ik best veel moeite mee, want ik vind dat we, met vlagen, te negatief beoordeeld worden…” Jack probeert hier zijn team tegen te beschermen: “Ik zeg altijd tegen de jongens: Wij moeten onverstoorbaar door blijven gaan met wat we doen, dan komen de resultaten, dat kan niet anders…” De wond van de verloren play-off finale komt weer naar boven: “We hebben te maken met die erfenis. Daarnaast de vele nieuwe spelers die gehaald zijn, de stroeve seizoenstart door jongens die later aansloten.” Maar ook het gemis van zijn aanvoerder was cruciaal: “Veldmate was lang geblesseerd, is nu belangrijk evenals het wedstrijdritme van diverse spelers dat nu beter wordt.” Ook valt de naam Stegeman nogmaals: “Nu dus een hele andere trainer voor de groep, dat is ook niet voor iedereen eenvoudig.” Buiten de wond en het negatieve gevoel weet de oud-spits als geen ander dat een promotie ook consequenties zou hebben gehad bij diverse jongens: “Ik kan mij voorstellen dat zij op eredivisie niveau hadden kunnen spelen, dit misschien wel hun laatste kans daarvoor was geweest. Voor sommigen misschien wel een verdubbeling van hun salaris zou hebben betekend.”

…ik zie weinig teams in de eerste divisie die beter zijn dan wij
Jack legt zijn gebroken roerstaafje weg en verzit even voordat hij vervolgt: “Wij moeten wel beseffen dat wij dingen beter moeten doen, dan moet je wel geloof houden. Ook bij elkaar blijven als we een keer een tegenslag hebben, dan moeten we niet alle kanten op vliegen.” Jack probeert te onderstrepen dat hij zijn team iedere week een stukje beter ziet worden, maar van buitenaf is dat niet altijd zichtbaar. We confronteren hem met wedstrijden die erbarmelijk waren, gewoon niet om aan te gluren… Jack reageert bevlogen als het gaat om de media die hem en zijn groep soms met een te hoog verwachtingspatroon tegemoet treden: “Maar dit is ook 1^e divisie, we zijn geen Liverpool of Barcelona! We hebben spelers die zich moeten ontwikkelen, we hebben spelers die fouten maken, we hebben spelers die 50/50 wedstrijden spelen.” Toch laat Jack zich beïnvloeden: “Wij proberen te voetballen en toch zijn we sommige wedstrijden thuis bewust wat opportunistischer aan het spelen om het publiek wat meer achter ons te krijgen. Alleen moeten we wel bij ons zelf blijven, we moeten proberen te spelen naar de kwaliteiten van de spelers.” Jack is een persoonlijkheid waarbij het glas altijd halfvol is: “Ik zie namelijk wel de groei, in vastigheid, in stabiliteit van deze vaste basis.” Jack neemt ons mee in zijn zienswijze: “Als Berden uitvalt speelt Edqvist, Lucassen als Mertens uitvalt. Zo houd je alle jongens tevreden, ga je ook groeien, ook de jongens aan de ‘onderkant’.” Jack refereert ook aan Jong-Go Ahead Eagles dat zich ongeslagen plaatste voor de kampioenspoule: “Ook daar zie ik echte groei, daar worden we elke week beter”. Jack is nog niet klaar en haalt de saaie wedstrijden nogmaals aan: “Als we geen resultaat halen, je speelt gelijk of een saaie wedstrijd, wordt dat niet ondersteund door de ‘buitenwacht’. Maar wij zien dat wel, wij merken het wel aan de groep.” Bij het tekenen van zijn eenjarige contract, afgelopen voorjaar, beloofde Jack attractief voetbal: “Dat is wel wat je wil en dat zie je ook in het duel tegen Jong PSV. Het  wordt 1-1, maar we hebben druk gezet, gas gegeven, spelers van de tegenstander van de grond getrokken dat ze niet zo moesten janken.” Jack is op dreef, duidelijk geraakt en vervolgt: “Dat wil ik wel zien, in Enschede en in Helmond heb ik dat ook weer gezien. Ook niet meer die goals weggeven in de laatste minuten, mentaal is het dus echt beter geworden. Ik zie weinig teams in de eerste divisie die beter zijn dan wij.”

…als we zo’n soort spits kunnen toevoegen denk ik dat we een gevaarlijke outsider worden
“We hadden misschien hoger kunnen staan, maar uiteindelijk staan we maar drie punten achter de promotieplek, terwijl onze doelstelling is om de play-offs te behalen. Maar deze trainer wil promoveren en de spelers en club willen ook promoveren.” Wat heeft de trainer dan nodig om te promoveren? Dat beantwoordt Jack onomwonden en meldt dat een dag later ook bij de lokale krant: “Als ik een positie zou moeten noemen, dan denk ik aan een echte nummer 9, een type Mühren van Cambuur, of Seuntjens bij De Graafschap. Als we zo‘n soort spits kunnen toevoegen aan de selectie, denk ik dat we een gevaarlijke outsider worden.” Maar is dat zijn wens of eigenlijk het heimelijke verlangen van de club en zijn aanhang? “Ik denk wel dat het publiek verlangt naar een Thomas Verheydt of een Cees van Kooten, Jack de Gier, Marnix Kolder of een John Linford… Maar dat is wat ik ook voel, we willen iemand hebben waar we allemaal aan kunnen hangen…” Dus Bosvelt en Kroes zijn dit al aan het regelen Jack? “Nou, eeuh.., we hebben nog een evaluatie en gesprekken.” Na de eerste emotie komt het realisme in Jack terug: “Ik kan wel wat willen, maar wat kan de club. Als er geen geld is, is er geen geld.” Diep in zijn hart weet Jack wel waar het aan schort, iets wat hij nogmaals bestempelt: “Hier is wel behoefte aan, een ander type speler. Eentje die er ook direct staat, één waardoor we meer kunnen variëren, één die de boel ff gek maakt.” Maar die andere spitsen dan, de speelwijze was toch bekend, evenals de wens van het publiek? “Antoine was hier op proef, hij had het prima gedaan in de voorbereiding toen Verheydt hier nog was. We wilden op iedere positie andere type spelers, dus hij paste goed.” Ook een Venema kwam nog voorbij waarvoor de club flink in de buidel moest tasten: “We hebben toen als staf gezegd, niet doen. We hebben Antoine gehaald, wat een zelfde type spits is. Dan moeten we met Antoine aan de gang, iets wat we ondertussen gedaan hebben.”

…allemaal zijn ze beter geworden
Dan wordt Jack onrustiger nadat hij zijn uurwerk had geraadpleegd: “Kort nu, want we eten zo en ik moet op tijd zijn.” We besluiten het hierbij te houden en ik beloof hem terug te bellen, iets wat de volgende ochtend al gebeurt. Terwijl ik op de achtergrond het navigatiesysteem hoor adviseren haakt Jack zelf al snel weer in het gesprek van de dag er voor: “Allemaal zijn ze beter geworden”, antwoordt Jack op de vraag welke spelers zich hebben ontwikkeld. “Sam Beukema, Martijn Berden, Jenthe Mertens, jongens die vorig seizoen niet of nauwelijks gespeeld hebben, staan bij ons gewoon vast in de basis.” Jack vervolgt, terwijl ik bij hem op de achtergrond hoor dat hij rechtsaf moet: “Lieftink heeft vorig seizoen bijna niet gespeeld, geen enkel ritme en groeit nu met de week. Elmo wordt ook steeds belangrijker voor ons team.” Ondertussen wil Jack niemand tekort doen: “Brito en Jaro zitten daar ook bij, iedereen eigenlijk wel, het is de groei van het team.” Jack grijpt terug naar een periode waarin hij zich erg prettig voelde en de zaken op rolletjes liepen: “De selectie en speelwijze die we bij Almere hadden, daar komen wij nu steeds meer naar toe.” De plannen van Jack en zijn staf worden dus zichtbaar op het veld met FC Twente als mooie graadmeter: “Vanuit dat duel hadden we ook een behoorlijke tik kunnen krijgen, we hadden ons prima voorbereid, wisten ook dat ze zo gingen spelen. We gingen er dus ook in met het idee dat we hem konden winnen, maar hadden ook zomaar met 5-0 aan de kloten kunnen krijgen.”

…ik wil succes behalen met mijn visie hoe te spelen
Jack kan enorm genieten van een vol uitvak zoals in Enschede en Breda, maar zeker ook van een kolkende Adelaarshorst die zijn ploeg ondersteunt. Maar hij ergert zich dus ook aan de buitenwacht, die soms zo negatief kan zijn. Dit is natuurlijk ook inherent aan de voetballerij en de hedendaagse social media, een deel waar Jack zich voor afsluit: “Zolang de buitenwacht niet weet hoe de vork in de steel zit, interesseert het mij niet zoveel wat zij er van vinden. Ik weet hoe ik wil werken en wat ik van de staf verlang en dan gaan we het doen.” Het voetbalwereldje is klein, iedereen kent elkaar en egoïsme speelt een belangrijke rol: “Ze lullen altijd achter je rug dat het meteen negatief is, als het wel goed gaat slaan ze je direct op de schouders. Door social media hebben veel mensen een mening, maar daar sluit ik mij helemaal van af, doe mijn verhaal en ‘that’s it’”. Waar de top van Jack zelf ligt weet de ‘Kowet’ trainer nog niet: “Ik wil met veel plezier werken en heb geen blinde ambitie om trainer te worden in de top van de eredivisie. Ik wil succes behalen met mijn visie hoe te spelen.” Natuurlijk weet Jack dat hij moet presteren, maar de basis is voor hem belangrijker: “Ik houd van een stukje betrokkenheid, ik houd van respectvol en eerlijk naar elkaar, betrouwbaarheid staat bij mij hoog in het vaandel.” Maar Jack is een sportman en dus ook ambitieus: “Als het goed gaat en er komt een club uit de eredivisie, dan gaan we praten.” Maar Deventer blijft het belangrijkste uitgangspunt: “Als Go-Ahead nu komt met een aanbieding, doe ik dat ook.” Jack beleeft dus weer plezier maar ervaart ook ambitie: “Alleen met die twee factoren kan ik werken, Go-Ahead wil ook promoveren, dat doe ik het liefst dus met een club.” Maar wel op de manier van de trainer: “Ik ga mij niet aanpassen, je haalt Jack de Gier binnen en daar moet een club rekening mee houden.” Als het huidige contract ter sprake komt wordt hij plots kortaf: “Daar is niets over afgesproken.” Jack heeft afgelopen zomer getekend voor één jaar, maar ook over de voorwaarden tot verlenging bijvoorbeeld wil Jack niets kwijt: “Dat komt vanzelf…” Het lijkt er op dat de beleidsvoerders hier nog wat werk te verrichten hebben of dat het onderwerp nogal gevoelig ligt.

…het zit hier wel goed
Op de vraag hoe vrij hij zijn groep laat, geeft Jack zijn visie richting de eigen verantwoordelijkheid van de groep: “Iedere speler is zelf verantwoordelijk voor zijn eigen carrière. Wij moeten profiteren van de kwaliteiten van de speler, maar als men de discipline niet kan opbrengen breng ik het advies uit aan Paul dat hij kan vertrekken, dat het trekken is aan een dood paard.” “Als een speler bij mij over de schreef gaat krijgt ie ook een boete van 250 of 500 euro. Iedereen moet lekker normaal doen, ik verwacht dat een speler met zijn vak bezig is.” Jack lijkt in Deventer dik tevreden zover: “De meeste jongens voeren hun taken prima uit, zijn druk met zichzelf bezig en komen ook terug op hun vrije dag om zich te laten behandelen, het zit hier wel goed.” Als een speler in zijn vrije tijd gaat gamen of kaarten is dat prima, soms kan het ook goed zijn voor het teamgevoel. Maar laten we wel zijn, ook in deze groep zitten er jongens die af en toe later naar bed gaan.” Op de vraag wie zijn verlengstuk in het veld is hinkt Jack op twee gedachten: “Veldmate en Lieftink zijn de aanvoerders, maar daar horen ook Corboz en Van der Venne bij.” Anderzijds, bereik je die spelers in de wedstrijd eigenlijk wel? “Ik kan heel druk zijn aan de kant, maar bijvoorbeeld NAC of Twente uit dan is het de speler die dichtbij mij staat of de wissel die ik orders meegeef.” Zelf verantwoordelijkheid hamert Jack daarnaast ook op: “De groep is volwassen genoeg om het uiteindelijk ook zelf op te kunnen pakken en dat doen ze ook.” Jack haalt een artikel aan welke verscheen over PSV waar de sfeer onderling niet goed zit: “Dat wil ik dus niet, we zijn een wedstrijd aan het voetballen, we proberen die wedstrijd te winnen en dan gaan we niet elkaar ‘en plein public’ afzeiken”. Jack legt de verantwoordelijkheid graag bij de groep neer: “Als bijvoorbeeld Jenthe Mertens, mijn rechtsback, een gele kaart heeft, moet de rest zich daar bewust van zijn, want als die buitenspeler hem elke keer opzoekt moet het team dat op gaan lossen.” Het team moet dan reageren, volwassen zijn en elkaar helpen want daar hecht Jack veel waarde aan: “Dan moet mijn rechtsbuiten er voor zorgen dat de bal niet meer naar hun linksbuiten kan, zodat Jenthe niet steeds in het duel komt. Als het dan toch echt te gevaarlijk wordt, ga ik in zo’n geval natuurlijk wisselen zoals in Enschede.”

…Lieftink, Corboz en Van der Venne zal ik niet snel uit elkaar halen
Als we het dan toch over de rechtsbuiten hebben; Jaroslav Navrátil in ons geval. Er zijn door Jack wel wat opmerkelijke keuzes gemaakt, of juist niet! “In de eerst weken verloren we van FC Eindhoven en Cambuur, in een periode waar we op zoek waren naar stabiliteit.” Jack wil altijd zijn beste team laten spelen: “Jeroen Veldmate kwam terug, Jenthe Mertens is rechtsback gaan spelen nadat we daar vijf verschillende jongens hadden neergezet, dat komt het spel van Jaro ook niet ten goede. Navrátil is ook op zoek naar vastigheid, iets wat hij vorig jaar wel had.” Maar het verhaal buigt weg van de Tsjechische vleugelflitser: “Stabiliteit is er nu, ik heb een bord met magneten waar de namen op staan en nu kunnen 10 van de 11 magneten zo op het bord.” Die laatste naam op het bord overleg ik altijd vooraf met de staf.” We belanden dus bij de centrumspits positie: “In het begin heb ik Rabillard de voorkeur gegeven, mede omdat Ngombo pas later aansloot.” De invulling van het laatste magneetje is dus afhankelijk van de tegenstander: “Het is de laatste tijd makkelijk om de keuzes te maken, als we uit spelen krijgen we vaak de ruimte en gaan dan dus met Rabillard spelen. Maar als we een sterkere spits nodig hebben, start ik met Ngombo.”
Vastigheid dus, net als afgelopen seizoen met Stegeman aan het roer, echter nu met het verschil dat de tweede man op de positie ook echt speelt: “Bij Twente vervangt Boyd Lucassen Mertens, omdat hij de 2^e is, zo hebben we in het hele team die invulling.” Nico Abdat heeft het moeilijk met zijn ‘tweede rol’: “Het is natuurlijk logisch dat jongens willen spelen, dat is gezond. Als Elso Brito geschorst is of geblesseerd raakt, dan moet Nico zorgen dat ie er staat, die ga ik daar ook neerzetten.” Iedereen krijgt dus dan een belangrijke rol: “Het is best wel een moeilijke positie voor Abdat, zeker omdat Brito het heel goed doet momenteel, is een vaste waarde.”
De ‘regel’ kent natuurlijk ook een uitzondering; het middenveld: “Daar kunnen we kijken of we een type Bannink nodig zijn of moeten we juist Zakaria Eddahchouri brengen.” Maar dus meer vanuit de behoefte want drie man zijn ‘onaantastbaar’: “Lieftink, Corboz en Van der Venne zal ik niet snel uit elkaar halen, daar zit karakter in, stukje scorend vermogen, daar gaan we niet in zitten rommelen.”
Over het talent Eddahchouri is Jack duidelijk: “Zakaria is jong, moet hard blijven werken en zijn kans afwachten. Berden, Mertens en Beukema hebben de mazzel om in het eerste hun ontwikkeling te kunnen doormaken.”

…belangrijke momenten waardoor je een aanvaller iets langer laat staan dan een verdediger
Ik hoor dat Jack met zijn auto is aangekomen bij het stadion als ik vraag: “Bosz is verwijderd uit de basis omdat het hem aan vorm ontbrak, hij belangrijke fouten maakte. Iedereen begreep wel dat je hem uit de basis haalde. Jaroslav is toch bijna hetzelfde, speelt ook niet goed, maar blijft wel staan, waarom?” Er valt even een stilte, Jack ademt even in en uit door zijn neus: “Eeeuuuh, nou ja goed.., Gino heeft iemand achter hem die het goed gedaan heeft in de voorbereiding, Sam Beukema.” Jack vervolgt vlotjes: “Gino kan heel goed voetballen en had een beetje de pech dat hij bij een aantal tegendoelpunten betrokken was in die beginfase en dan ga je als coach de afweging maken.” Jack moest kiezen tussen het voetballende vermogen via Bosz of het voorkomen van doelpunten: “Ik wil niet alles op Gino afschuiven, het was voor hem ongelukkig, maar ik moet kijken wat het beste is voor het team.” Dan komt Navrátil aan bod bij Jack: “Jaro heeft een goed seizoen gedraaid vorig jaar, mij is door de staf ook veelvuldig aangegeven dat ik Jaro vertrouwen moet geven. Het is nog niet wat het moet zijn, maar hij gaat jou dat terug betalen, hij gaat weer in vorm komen.” Jaroslav heeft het ook erg moeilijk gehad met het vertrek van vaste spelers om hem heen en het vertrek van de trainer die hem weer vertrouwen gaf: “Jaro heeft het inderdaad moeilijk gehad met het vertrek van Bakx en Lelieveld, zijn maatjes die hem vastigheid boden.” Maar de assistenten van Jack bleven de huidige trainer op zijn hart drukken dat hij vertrouwen moet blijven houden: “Als zij die kijk er op hebben, moet ik daar ook gebruik van maken.” Maar de trainer constateert zelf ook progressie: “Ik denk ook dat Jaro weer elke week wat beter wordt, dat hij zich nu veel lekkerder voelt. Ook dat hij over dat negatieve gevoel heen is, dat merk ik in de omgang. Maar  kijk ook eens naar de laatste drie duels waarbij hij nadrukkelijk betrokken was bij de gescoorde doelpunten.” Want Jaroslav kent veel kwaliteiten, ondanks zijn mindere vorm van de eerste seizoenshelft: “Ondanks dat hij niet goed speelde, was hij wel betrokken bij de doelpunten door assists bij Volendam en Roda thuis, belangrijke momenten waardoor je een aanvaller iets langer laat staan dan een verdediger.” Jack grijpt weer terug naar het vergelijk met verdediger Gino Bosz: “In geval Gino was het achterin niet stabiel genoeg, misschien heeft hij wel de pech gehad dat hij die meniscus operatie heeft gehad in de voorbereiding. De eerste 8 á 10 wedstrijden waren we op zoek naar stabiliteit en die hebben we nu gevonden met Jeroen, Sam, Elzo, Jenthe en Hobie.” Het huidige perspectief voor Gino is dan ook niet rooskleurig: “Hij mag uitkijken naar een andere club, hij is niet de speler om hier twee jaar op de bank te verpieteren, dat is ook niet goed voor hem zelf.”

…het rozenkransje heb ik als bijgeloof gehouden
Je voelt het moment aan dat een gesprek op zijn einde loopt, we kijken samen terug naar Kerst en vooruit op het nieuwe jaar, de familie, kerstboom en het geloof komen voorbij: “Gelovig, neuh, van huis uit katholiek, Brabant heh.” Jack is duidelijk geen kerkganger, maar zijn moeder was duidelijk wel gelovig, iets wat wel indruk heeft gemaakt op Jack: “Mijn moeder had altijd een rozenkransje bij zich als ik wedstrijden speelde, om mij geluk te wensen.” Jack denkt terug aan de tijd van weleer: “Daarnaast stak ze ook altijd een kaarsje aan. Dat rozenkransje heb ik als bijgeloof gehouden, zodat het mij kan ondersteunen.” Hij houdt zich niet bezig met het geloof, maar het rozenkransje kent nog wel een rol en een speciaal plekje: “Het is meer vanuit mijn moeder, maar dat rozenkransje is ‘mijn god’ en hangt om haar foto thuis.” Even is er een stilte: “Die foto, haar laatste mooie foto, daar hangt het rozenkransje omheen… mijn moeder is op 29 december overleden. Deze periode heeft dan altijd wel een speciaal plekje…”