Wekelijks delen vier bekende Deventenaren met rood gele roots, hun visie op Go Ahead Eagles en meer. Robert Heukels, Gerard Somer, Erdal Ascipinar en Jan Willem van Dop wisselen elkaar wekelijks af met een eigen column over hun cluppie. Vandaag is de laatstgenoemde weer aan de beurt!
Een memorabel jaar
Het zit er bijna op; morgen nog één wedstrijd en dan even geen voetbal.
Maar wat was het een jaar. Een half jaar Keuken Kampioen Divisie en een half jaar Eredivisie. De wedstrijd tegen Excelsior op 12 mei zal ik niet gauw vergeten. De kopbal van Bas Kuipers deed me denken aan de goal van Pierre van Hooijdonk voor Feyenoord in de kwartfinale van de UEFA-cup in 2002 tegen PSV. Hangend in de lucht de bal over de keeper binnen koppen bij de 2e paal. Geweldig… Waar dat toe heeft geleid weten we allemaal: Promotie naar de Eredivisie!
Op 13 augustus mochten we de aftrap verzorgen van het nieuwe seizoen tegen Heerenveen. Eindelijk weer met supporters in het stadion. Het heeft slechts drie maanden mogen duren. We zijn weer terug bij af: Lege stadions en geen enkele sfeer. En helaas bij een aantal collega-clubs vuurwerk in stadions en zelfs gecombineerd met acties van supporters, die zich met bivakmuts en mondkap op onrechtmatige wijze de toegang verleenden tot het stadion om een statement te maken. Wat ben ik blij dat onze supporters zich hier niet mee bezig hebben gehouden. Ik had dat ook niet verwacht, omdat er sprake is van wederzijds respect. Dus, ik heb het al eerder gezegd: een groot compliment naar onze achterban.
Even terug naar de week voor 13 november. De overheid maakte zich grote zorgen vanwege de diverse wanordelijkheden in het land, zoals rond de wedstrijd MVV-Roda JC en na afloop van de derby NEC-Vitesse. Er moest een plan komen; anders dreigde het sluiten van stadions voor publiek. Zelf mocht ik in een werkgroep van de KNVB plaatsnemen om minister Grapperhaus te voorzien van extra maatregelen, die aan de Tweede Kamer zouden worden voorgelegd. Dus dachten we dat daarmee de kou uit de lucht was, zeker ook toen we van de GGD hadden vernomen dat in de maanden juli t/m oktober er geen noemenswaardige besmettingen hadden plaatsgevonden in ons stadion, welteverstaan 8 in totaal 6 wedstrijden waarbij ca 40.000 supporters aanwezig waren, ofwel 0,02% (!). Waar praten we over?
Daarom sloeg de persconferentie van 12 november in als een bom en voelde het bij mij als een dolksteek in de rug. Natuurlijk moesten we ons zorgen maken over het stijgend aantal besmettingen (op dat moment meer dan 13.000) en de druk op de zorg, dat begrijpt iedereen. Maar het voelde zo onrechtvaardig dat binnenruimtes voor voorstellingen en dergelijke wel open mochten blijven met 1.250 man BINNEN, maar wij in de BUITENLUCHT geen supporters mochten toelaten.
Het argument dat we meekregen: omdat die branche al zo hard geraakt was. Tel daarbij op dat het besluit om de stadions te sluiten niet was gebaseerd of gesteund door een advies van het OMT, maakte het dubbel onbegrijpelijk. Wat we ook als alternatieven opwierpen, mondkap-plicht, tijdelijk geen uit-publiek, spelen voor 18:00 uur, geen alcohol; er werd niets mee gedaan. En dat frustreert, kan ik u zeggen. Ik denk dat er zeker begrip was geweest als op 12/11 werd afgekondigd dat ALLE evenementen, binnen en buiten, voor bepaalde tijd niet toegankelijk waren voor publiek, maar dit was niet uit te leggen. Zeker ook niet als je kijkt hoe men in het buitenland ermee omgaat. Vlak over de grens bij onze oosterburen mag men wel met maximaal 50% publiek in stadions spelen met daarbij als extra verplichting het FFP2-mondkapje. Maatwerk dus.
Bij mij is dat getal van 13.000 besmettingen blijven hangen. Misschien dat ik te veel in cijfers denk, maar was het niet logischer geweest als we een concrete doelstelling hadden gehoord op 12 november? Bijvoorbeeld besmettingen moeten onder het aantal van x komen, het aantal ziekenhuisopnames moet onder y en de opnames op de IC onder het aantal van z. Dat is voor een normale burger te begrijpen en geeft direct al een soort “licht in de tunnel” en een gezamenlijke doelstelling. Maar misschien denk ik wel te simpel in deze. Genoeg hierover en laten we hopen dat de huidige maatregelen zullen leiden tot goed nieuws op de persconferentie in de week voor 14 januari, waarbij we hopelijk langzamerhand weer terug kunnen keren naar het normale leven, doordat er ook een langetermijnstrategie wordt uitgerold in plaats van het steeds hollen en stilstaan, hollen en stilstaan.
We hebben inmiddels onze laatste thuiswedstrijd van het jaar gespeeld.
Een van onze supporters had een verzoek gedaan om zijn ernstig zieke moeder, ook groot Go Ahead Eagles-supporter, een steuntje in de rug te geven. Ondanks het feit dat we niemand in de lounge hadden (behalve het hygiëne-team, pers, TV-crew en de genodigden van de tegenstander), hebben we gehoor gegeven aan dat verzoek en haar met de familie in de lounge ontvangen. Wat bij mij is bijgebleven was het binnenhalen van de limousine door de supporters van Vak 19. Met een groot spandoek met de tekst “blijf vechten moeders!” werd zij door circa 100 supporters met fakkels onthaald op de hoek Veenweg/Vetkampstraat. Ook dat is Go Ahead Eagles en maakt onze club zo puur.
Zoals ik begon het was een memorabel jaar, dat ik niet snel zal vergeten. Ik denk zelfs het mooiste voetbaljaar in mijn inmiddels 25-jarige carrière in het betaald voetbal. Dat kan niemand mij of ons meer afnemen.
Ik wens ieder hele fijne feestdagen toe, ook al moeten we dat in beperkte kring vieren. 4 Januari zien we elkaar weer, tijdens de digitale nieuwjaarsreceptie. Hierover volgt nog even meer informatie.
Tot dan in ieder geval en blijf gezond!
