Gisterenavond was het absolute historische hoogtepunt in de geschiedenis van de 123 jaar oude club Go Ahead Eagles. Na de veegpartij in 1965 tegen Celtic (0-6) werd op 23 oktober 2025 het grote Aston Villa verslagen. Een avond die in de boeken gaat als een van de mooiste ooit in Deventer.
In mei 2024 dachten we allemaal: beter dan dit wordt het niet. Een droomseizoen eindigde met een 1-2 zege in Utrecht en een ticket voor Europa. In Noorwegen leek die droom ten einde, althans, dat dachten we toen nog…
De Europese droom begint
Die finale in Utrecht, gewonnen dankzij die machtige kopbal van Joris Kramer, leek het ultieme hoogtepunt. Daarna volgde een leegloop in de selectie, en trainer Paul Simonis moest puzzelen met zijn ploeg. Verre van fit, hield hij de sterke Noren van Brann op 0-0 in de Adelaarshorst. En omdat we dachten dat het nooit meer zó goed zou worden, ging iedereen mee naar Bergen. Kees Vierhouten, kort daarvoor overleden, had beloofd iedereen mee te nemen. Zijn droom werd werkelijkheid. De ploeg speelde een geweldige eerste veertig minuten in Noorwegen. Zou het dan toch…?
De beker, de climax van een droom
Het werd een nederlaag in Noorwegen, tegen fittere tegenstanders, maar geen Eagles-fan die klaagde, men koesterde dit in hart en ziel. Zo goed zou het nooit meer worden, dachten we. Maar het wérd nog beter. Simonis bouwde door, kreeg de ploeg aan het draaien en leidde Go Ahead Eagles naar de subtop van Nederland. Thuis werd FC Twente, in een magistrale wedstrijd, uit de beker gestoten. En zelfs landskampioen PSV ging eraan, in de Lichtstad nog wel, de finale was bereikt!
In de Kuip stond Go Ahead Eagles lang achter tegen AZ en iedereen dacht: mooi dat we dit toch mee hebben gemaakt. Maar het werd beter. Mats Deijl benutte ijskoud een strafschop en hoop gloeide weer op in duizenden rood-gele harten. Die 21ste april werd historisch toen Jari De Busser twee strafschoppen wist te keren en de cup mee naar Deventer ging. Wat maken we toch mee, dachten we allemaal. De eerste echte prijs in de historie van ons cluppie. Wekenlang liep ik met mijn hoofd in de wolken.
Europese rentreeavond in Deventer
Acht Europese duels als beloning. “Wat heeft Go Ahead in Europa te zoeken?” en “zonde van de coëfficiëntenpunten,” sneerden de azijnpissers. Maar in Deventer leefde iets anders: trots. In Deventer maakten we ons op voor Steaua, terwijl de trips naar Athene, Salzburg en tweemaal Frankrijk werden geboekt. De eerste echte Europese les in de Adelaarshorst was echter hard. Een snelle tegengoal en een Roemeense muur waar geen doorkomen aan was. Tijdrekken, theater, irritatie; harde lessen, dít is dus Europees voetbal. De Adelaarshorst stroomde teleurgesteld leeg, 0-1 verlies. Hebben we dan toch niets te zoeken op dit niveau?
De magie van Athene
Zonder verwachtingen trok Go Ahead Eagles naar Athene, waar Panathinaikos wachtte in een sfeerloze betonkathedraal. De Grieken domineerden, maar bij rust stond het nog 0-0. Na de thee vlot de voorsprong voor de Griekse topploeg, en iedereen vreesde een afstraffing. Zouden we dan troosteloos en anoniem door Europa heen dwalen? Maar niets was minder waar: Dean James krulde de bal tweemaal voor en Milan Smit stond tweemaal precies goed. 1250 uitzinnige Eagles-fans zagen het, dronken van trots en geluk. Terwijl Nederlandse clubs struikelden in Europa, harkte dat Deventer cluppie drie onvergetelijke punten binnen in Athene. De eerste Europese overwinning is binnen, mooier wordt het niet…
De droomaffiche: Aston Villa komt naar Deventer
Dan de affiche waar iedere Eagles-fan én speler sinds de loting van 29 augustus van droomden: spelen tegen Aston Villa! De Engelse grootmacht van topcoach Unai Emery, de man met vier Europa League-titels op zijn naam. Een ploeg vol internationals, sterren en miljoenenbudgetten, twintig keer hoger dan dat van ons Kowet. Nederig keken we neer op de ploeg uit Birmingham, dat we tegen zo’n tegenstander überhaupt mochten spelen! De aanhang van The Villans daarentegen mopperden: slecht vijfhonderd mochten er mee naar Nederland, waar normaal duizenden de superploeg achterna reizen. En heel leuk, die Engelse stijl van die club met die rare naam, voor hun een formaliteit: even drie punten ophalen en door, business as usual op een regenachtige avond in Deventer. Maar dat pakte anders uit. Naubers vroege kans deed Villa schrikken, de Eagles trilden van spanning.
De klap: blessureleed en achterstand
De bomvolle en buitengewoon sfeervolle Adelaarshorst viel helemaal stil toen er chaotisch werd verdedigd en de bal pijnlijk langzaam over de doellijn werd gedrukt. De kou van 1965 voelbaar in elke adem. Berusting: mooi affiche, mooie ervaring, als het maar geen afstraffing wordt. Dan het drama: Gerrit Nauber blijft liggen, schreeuwend van de pijn. Beenbreuk. Mokerslag. Even later ook Breum eraf, de creatieve motor. Een aangeslagen ploeg strompelt verder over de kletsnatte eigen grasmat, als een groggy bokser die weigert te vallen. Doelman De Busser, opnieuw een held, houdt de schade beperkt en héél af en toe mochten die rood-gelen even op de helft komen van de Engelsen.
De gelijkmaker: Deventer ontploft
Dan breekt het moment los. Een vrije trap, Deijl en Kramer blokkeren slim en uit het niets duikt Mathis Suray op. De Belg, het duveltje uit het doosje, schiet raak. De Adelaarshorst barst uit elkaar: 1-1! De eerste Europese goal ooit op Deventer bodem. Een orkaan van geluid, pure extase. Even lijkt het alsof de tijd stilstaat, kipjesvel tot ver over mijn rug, die sfeer, die fans, die belevenis. Mooier wordt het nu echt niet meer, want de Engelsen zouden na rust wel gas geven, toch? Trots overheerst. Dit alleen al is geschiedenis.
Deijl schrijft geschiedenis
Wat volgde was pure heldenmoed. De Eagles verdedigden als leeuwen, aangemoedigd door een kolkend stadion, de sfeer die mij nu nog kippenvel oplevert. Dan: een fluwelen pass van Joris Kramer, precies achter de Engelse linie. De slimme Mats Deijl ruikt zijn kans en kijkt naar de wereldkampioen, maar de Argentijnse sluitpost blijft staan, dus de captain kan aannemen. Oog in oog met Martínez doet Mats weer zíjn kunstje: ijskoud bijven op het moment suprême. Het nam mij terug naar 21 april van dit jaar, doe het hem maar na. De laatste trap van het duel, missen is klaar, verlies in die ultieme finale. Maar Mats bleef koel, benutte de buitenkans en schreef historie met zijn team.
De ontlading
Regen gutst neer tussen de vier magistraal ogende lichtmasten, als decor voor iets wat onwerkelijk lijkt. De Engelse grootmacht schrikt van die ene adelaar die op hun doel afstormt. Een wippertje volgde en de bal verdween in het doel en Deventer ontploft opnieuw. Wildvreemden vallen elkaar in de armen, tranen van geluk en ongeloof. Deijl rent rondjes, niet wetend wat te doen met zijn geluk. Een vreemd feest dat hoort bij een prachtige treffer op een bizarre avond. Want dat werd het…
Wat volgde was een Go Ahead Eales dat vocht voor iedere grasspriet, zich perfect positioneerde, zich vastbeet in ieder duel en vrijwel geen kans meer toestond. Dan het eindsignaal: De Adelaarshorst brult, de aarde trilt onder het geweld, de Deventer kelen schreeuwen zich rauw, Go Ahead Eagles heeft zijn naam geschreven, in gouden letters, midden in de Europese nacht.
Beter dan dit wordt het nooit meer… of…
De Engelsen dropen af, vol ongeloof, maar de Nederlanders eigenlijk ook: Scoren tegen die topclub, geweldig! Maar winnen van ze? Dat kan eigenlijk niet. Een droom? Nee, want al die fans die langzaam van de tribunes afkwamen hadden dezelfde blik: een blik van ongeloof, vermengd met een lach van pure trots.
Een avond om nooit meer te vergeten.
Wat een avond. Wat een club.
Beter dan dit wordt het nooit meer… of toch?
Samenvatting
Wil je nagenieten van deze bijzondere avond, onderstaand audoiofragment is een samenvatting uit Salland Sport, het sportprogramma van streekzender Saland1 dat ieder duel live verslaat vanuit alle stadions, ook door Europa. Je hoort Patrick Kieftenbelt en auteur Erik van Luttikhuizen in extase…
Daaronder meer foto’s van onze ‘huisfotograaf’ Henny Meyerink. Lekker nagenieten!!
