De Adelaarsoog komt deze keer uit de pen van Johan Timmer. Samen met Carlo Giugie, Marco van den Berge en Henk Nieuwenhuis werpt hij een blik op de eerstvolgende wedstrijd van ‘onze’ Eagles.
Nauber Day…
Het kan niet op…
Na een strafexpeditie bij Telstar, een fantastische trip in Athene en een wedstrijd op karakter mogen wij ons alweer opmaken voor een volgende top-affiche. PSV tegen Go Ahead Eagles. Een wedstrijd die vroeger eigenlijk wel garant stond voor een verliespartij van onze rood-gelen.
Maar dat was vroeger. Nu zijn wij een stabiele middenmotor (mag wel iets meer uitgedragen worden) en is dit een wedstrijd waarin Kowet heeft laten zien niet meer bang te hoeven zijn voor een topploeg als PSV. Sterker nog in het afgelopen jaar staat de balans nog steeds in ons voordeel.
In februari eerst een legendarische halve finale waarin we met 2-1 te sterk waren voor de oppermachtig geachte kampioensploeg PSV. Een halve finale met voor mij wellicht één van de mooiste uitgespeelde doelpunten van het afgelopen seizoen. Eerst de ingestudeerde corner en de kopbal van Gerrit Nauber en daarna de fantastische goal van Victor.
Na een Schwalbe van (de Schwalbekoning) Til lag de bal er binnen 9 seconden aan de andere kant in. Victor die de bal vanaf eigen 16 in de diepte geeft aan Antman en dan zelf een sprint inzet over 80 meter. Om dan tussen 5 PSV-ers op te duiken en te scoren. De wil om te winnen en de rauwe, pure blijdschap die daarbij vrij kwam zou later het succes in de bekerfinale verklaren. En natuurlijk ook een beetje de Hans Kraay geïntroduceerde Gerrit Nauber Day. Want Gerrit pakt in deze wedstrijden steeds een hoofdrol..
En nog geen week later. Opnieuw spektakel. Kowet liet opnieuw zien dat zij met energie en een echte winnaarsmentaliteit het elke topploeg lastig kan maken. In de kolkende Adelaarshorst moest PSV winnen om hun kampioensdroom levend te houden. Na een snelle voorsprong werd de historische verhouding door de mannen uit Lampegat snel hersteld. Maar daarna was het Eagles time……
Wat volgde was een knotsgek spektakelstuk waarin wij (net als meestal tegen de Godenzonen) tegen 12 man leken te spelen. Een gegeven penalty werd weer teruggedraaid en een fantastisch doelpunt van Peterson werd geannuleerd omdat de haartjes op zijn knieschijf 2 millimeter te ver zouden doorsteken. Pffffff, de VAR…
Het vervolg kent eigenlijk iedereen. Victor met de 2-2, Antman met de 3-2 en paniek en ontluistering in de ogen van de mannen van Bosz. Ik hoor de commentator nog zo zeggen dat de titelrace voor PSV verloren ging in Deventer. Maar zoals Hitchcock vroeger de Master of Suspense was bleek Peter Bosz een Nederlandse Houdini te zijn. De rest is historie. PSV en Go Ahead zouden elkaar nogmaals treffen om de Johan Cruijff Schaal.
In deze eerste twee wedstrijden lag de kracht van Go Ahead in het collectief, de tactische invulling, de offensieve insteek en de snelheid voorin met Victor en Oliver. En juist daarin ontbrak het in de laatste ontmoeting voor de Johan Cruijf Schaal. Na de verrassende voorsprong door Suray werden we steeds verder teruggedrongen en door een schlemielige eigen goal van Gerrit Nauber kwam PSV echt weer in de wedstrijd.
En waar vorig jaar de wissels gericht waren om er druk op te houden en de ruimtes te bespelen werd er behoudend gewisseld. De aanspeelpunten werden er uitgehaald en daardoor nam de druk zo toe, dat uiteindelijk de wedstrijd verloren werd. Helaas geen tweede 2e prijs, geen extra Cup en (voor sommigen) ook geen tweede tatoeage.
Maar wat zal het zaterdag worden? Is iedereen fit? Gaan wij uit van eigen kracht? Zijn onze internationals op de linkerkant weer uitgerust? Kunnen wij gebruik maken van het feest over het afscheid van Luuk de Jong? Gaat Gerrit weer een hoofdrol pakken?
Net als Eus blijf ik optimistisch vasthouden aan dezelfde score die ik wekelijks voorspel 2-1. Maar dan wel voor Kowet. Optimistisch? Ja, maar als Kowet de wil en de energie laat zien die ik in Athene en tegen NEC heb gezien, de linies kort houdt en de ruimtes achter de defensie van PSV gaat bespelen zijn er zeker kansen. PSV is nog steeds wisselvallig, heeft veel blessureproblemen en voelt de druk om aan te haken bij Feyenoord. Juist dat zijn mooie ingrediënten voor een nieuwe Deventer stunt.
De opdracht is dus simpel: spelen om te winnen, niet om te overleven. Dan kan het zomaar weer een Gerrit Nauber Day worden. En als het meezit, kunnen wij in vervroegde carnavalsoptocht Lampegat achter ons laten.
