Wekelijks delen bekenden met roodgele roots hun visie op Go Ahead Eagles en meer. In het seizoen 2025-2026 zijn dat ‘oudgedienden’ Martijn Jongbloed en Edwin Lugt en we verwelkomen Toon Schuiling (die ons ook al verwend heeft met het schrijven van vele voorbeschouwingen) en Jan-Willem Klink, bij jullie mogelijk ook wel bekend als Supporters Liaison Officer (SLO) van Go Ahead Eagles. Toon trapt ‘m af!
Zondagavond
Onderweg van Eindhoven naar Wijhe. Verloren! Geen Johan Cruijffschaal. Raar, maar waar. Het geeft een vertrouwd gevoel. Het kost hem nog steeds moeite om het bekersucces een plek te geven. De finale, de huldiging, acht Europese wedstrijden, schijnwerpers die maar niet doven. Misschien is het wel te groot, te veel, zo bedenkt hij zich terwijl Uden nadert.
Hopen op de komst van een reservespeler van Twente of Utrecht, blij met een periodetitel tegen Emmen. Een week van het padje na de promotie in 2013. Op zoek naar een touw na de zeperd tegen RKC.
Dat is zijn roodgele level.
Na die wonderlijke 21 april 2025 kijkt hij iedere dag een stukje bekerfinale terug. Om te controleren of het nog klopt. Of de VAR toch niet ingrijpt in de 98e minuut, of de penalty van Tengstedt er wel echt in gaat.
Nijmegen glijdt rechts weg. Het hoofd blijft dwarrelen.
Het bedrijventerrein A1. 215 bussen, duizenden roodgelen met Klink als dirigent. Het hoedje van Jan Willem van Dop, mooi van lelijkheid, Kowet. Hij ontwaart oudgedienden in de meute. Dat vindt hij fijn, zo merkt hij. Massaliteit verweest. Hij ziet Bertus uit Zutphen en Jan van de Veluwe. Dertig jaar geleden vijftigers, maar nu nog steeds. Hij geeft ze maar een hand om het bijzondere moment te markeren. Woorden hoeven niet, een blik in de ogen volstaat. Trainingswatcher Albert is er ook. Aan iedere arm een zoon, getekend door het leven, maar met een lach van oor tot oor. Een leven lang Go Ahead. Geen woorden maar een knuffel.
Vrijdag 23 december 2005, Gouden Gids Divisie, FC Omniworld thuis, altijd lastig, vreselijk kutweer, 1-4. Driemaal Hilmi Mihci, eenmaal Sjoers Ars, eretreffer Jesse Schotman. Met Bertus, Jan en Albert, vintage Go Ahead.
De finale blijft lang bij hem weg op de mooiste Tweede Paasdag aller tijden. Het lijkt net of hij van een afstand naar zich zelf kijkt. De uitzwaaiers op de viaducten, de uitgelaten stoet richting Kuip, het opgewonden roodgele feestplein. Hij is er wel maar toch ook weer niet.
Hij gaat maar vroeg de Kuip in. Veel dagjesmensen in zijn vak. Types die naar het voetballen gaan om te controleren of er wordt gewonnen. Roodgele nagellak, kekke shirtjes, van links naar rechts volk. Voor hem frunnikt een meisje een complete Insta-story in elkaar.
Daar vindt hij wat van.
Tegelijkertijd daalt het besef in. Een veld, vier cornervlaggen, twee doelen. Zijn natuurlijke habitat. En dat het in vak UU net zo’n gribusbende is als op de IJsseltribune helpt ook. Hij voelt spanning, focus. Voor het eerst die dag. De toeschouwer op afstand wordt supporter, rood geel in iedere vezel, pien in de boek. Wat volgt is historie. De mooiste bladzijde uit de clubgeschiedenis.
De eerste zondag van augustus zit er op. Deventer ligt achter hem, Wijhe nadert. Geen Johan Cruijffschaal. Ach. Het kwartje valt. Wij hebben de beker! En die neemt niemand van ons af. Dit najaar Europa in. Vrijdag Fortuna. Het is fijn dat het weer begint. Het is fijn om voor Go Ahead te zijn. De Bekerwinnaar!
Toon Schuiling
