Wekelijks delen bekenden met roodgele roots hun visie op Go Ahead Eagles en alles eromheen. Voor de laatste keer in 2025 is Edwin Lugt aan de beurt en vanuit een zonnig Sydney kijkt ie naar het komende WK.
Gianni Infantino: FIFA’s zonnekoning zonder moreel kompas
Het WK voetbal van volgend jaar wordt een uitputtingsslag.
Niet alleen voor de kijkers, want het toernooi duurt maar liefst bijna 7 weken, maar ook voor de spelers.
De commerciële honger van de FIFA leidde tot een uitbreiding van 32 naar 48 teams én tot de keuze om het toernooi over drie landen uit te smeren.
Het resultaat: extreme temperatuurverschillen tussen stadions die het sportieve verloop van het toernooi kunnen gaan beïnvloeden.
In Vancouver, Seattle en Mexico-Stad ligt de temperatuur bij kick-off rond de 20 graden. In Dallas, Houston en Atlanta kan dezelfde temperatuur kunstmatig worden bereikt, dankzij airconditioning. Voor Oranje gunstig, want twee groepswedstrijden worden in gekoelde stadions gespeeld.
Maar in steden als Miami, Monterrey en Guadalajara is het andere koek: bij kick-off tussen de 28 en 34 graden, en op het veld zelfs tot 40 graden.
Geen echt gelijk speelveld dus, waarbij de ongelijkheid verder wordt vergroot als een team dat haar groepswedstrijden in een ‘koel klimaat’ en/of in een ‘gekoeld stadion’ heeft gespeeld, enkele dagen daarna in een stadion met extreme hitte moet voetballen – met een mogelijk temperatuurverschil van tot wel 20 graden.
Maar goed, zoals we inmiddels weten gaat het bij de FIFA al lang niet meer om de voetbalsport, het draait allemaal om geld en macht. En in het centrum van dat universum staat opperbaas Gianni Infantino.
Via het betere glibber- en glijwerk klom hij vanuit de net zo verdorven UEFA naar de troon van de FIFA. In Nyon en Zürich draait het zelden om kwaliteit, maar des te meer om onvoorwaardelijke loyaliteit, het likken van de juiste hielen en strategische elleboogstoten – opzij of omlaag welteverstaan.
En dus weet deze megalomane Zwitser al bijna 10 jaar met verdeel-en-heers alles en iedereen voor zijn karretje te spannen.
Dachten we dat we met de in-en-in corrupte Sepp Blatter de bodem hadden bereikt? Infantino heeft intussen een ondergrondse verdieping gegraven. Vergeleken met Gianni zou Blatter bijna in aanmerking komen voor de denkbeeldige ‘FIFA Integrity Award’.
Het ego van Infantino kent geen grenzen. Zo kregen televisieploegen tijdens het WK 2022 in Qatar te horen dat hij elke wedstrijd minimaal één keer in beeld moest komen. En de nieuwe FIFA Club World Cup trofee draagt doodleuk de inscriptie: “Inspired by FIFA president Gianni Infantino”. Je moet het maar bedenken.
Het absurde is dat hij er gewoon mee wegkomt – sterker nog, wereldleiders lijken hem oprecht serieus te nemen. Hoe hij het doet, doet hij het — en dat op zich verdient dan wel weer bewondering.
Zo was ons aller Gianni niet alleen aanwezig op de G20-top in Bali (2022), maar mocht hij zelfs een toespraak houden, waarbij hij opriep tot dialoog, vrede en humanitaire corridors.
En eerder dit jaar maakte hij zijn opwachting bij de internationale vredestop in Egypte (Sharm el-Sheikh), waar wereldleiders bijeenkwamen om over “vrede, bestand en wederopbouw van Gaza” te praten.
Waarom een voorzitter van een sportbond daar rondloopt, weet niemand. Misschien omdat er camera’s waren. Maar goed, de ene hand wast de andere: politici vinden het op hun beurt prachtig om bij een wedstrijd naast hem op het ereterras te worden gespot.
Het absolute hoogtepunt — of beter gezegd: dieptepunt — vond afgelopen weekend plaats tijdens de WK-loting. Daar reikte Infantino de vanuit het niets verzonnen FIFA Peace Prize uit aan ‘zijn vriend’ Donald Trump.
Geen open procedure, geen publieke nominaties, geen transparante selectiecriteria, geen jury. Niets. Maar het mocht de pret niet drukken. Infantino had weer zijn moment.
En die FIFA Peace Prize blijft. Er komt zelfs een heus “social responsibility” comité, dat voortaan over de toekenning gaat beslissen. Klinkt verantwoord, inclusief en moreel – totdat bekend werd wie de voorzitter is: Zaw Zaw, de baas van de Myanmarese voetbalbond.
Het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken omschreef hem ooit als handlanger van de meedogenloze militaire junta van Myanmar. Kortom: iemand die zélf eerder onderwerp zou moeten zijn van een internationale onderzoekscommissie dan dat hij voorzitter wordt van een vredesprijscomité.
Maar hé, dit is de FIFA. Die staat boven alle wetten, boven alle schaamte en boven elk moreel kompas.
En bovenaan prijkt Gianni zelf: de zonnekoning van het mondiale voetbal. Bestuurders buigen, glimlachen en kussen denkbeeldig zijn handen, in de vurige hoop hiermee in zijn gunst te komen.
Dat ze zichzelf daarmee belachelijk en ongeloofwaardig maken?
Ach. Binnen de internationale voetbalwereld is het de prijs van carrièrekansen: principes inleveren, ruggengraat parkeren.
Not my cup of tea.
