Elke week nemen vier auteurs met roodgele roots je mee in hun wereld van Go Ahead Eagles. Martijn Jongbloed, Edwin Lugt, Toon Schuiling en Jan-Willem Klink duiken met kritische blik, persoonlijke verhalen en scherpe observaties in alles rond de club. Soms opiniërend, soms verhalend, soms in interviewvorm – altijd met rood-geel bloed in hun aderen. Deze week is het de beurt aan Toon die een goed gesprek had met de algemeen directeur…
Jan Willem van Dop over Jan Willem van Dop
‘Het kost mij echt moeite om niets te doen’
Het weinige haar strak naar achteren, met een vingertopje pommade, krakend wit overhemd slim fit, zwart gilet, ogen die niets missen. Nee, ik heb het niet over Francis Rossi van Status Quo. Uw columnist zit tegenover Jan Willem van Dop, algemeen directeur van Go Ahead. In zijn kamer op Larenstein. Een Action vol met spiegels en kralen uit de voetbalwereld. Met aan de muur een vierkante meter Kees.
‘Ik vind je een bijzondere man. Kan ik je eens spreken?’, zo vroeg ik hem door de telefoon. En dan niet over spelers, Europa, centen, nieuwe tribunes. Maar over Jan Willem van Dop. ‘Dat kan’, zei hij meteen. Ik sprak ’m tussen twee sjekkies door. Roll over lay down met Jan Willem van Dop, man zonder uitknop.
Vorig jaar op het trainingskamp scoorde je op acrobatische wijze. Daar zijn beelden van. Hoog gevoetbald?
‘Ja, die bal ging er inderdaad lekker in. Heb ik trouwens wel wat lichamelijk ongemak aan overgehouden. Maar goed. Ik heb tegen een bal getrapt bij Groote Lindt in Zwijndrecht. Mocht niet echt naam hebben. Wel heb ik op een behoorlijk niveau getennist. Subtop Nederland.’
Je bent door Jorien van den Herik in de voetbalwereld terechtgekomen. Hoe ging dat?
‘Ik liep Van den Herik bij toeval tegen het lijf op een feestje bij het bedrijf van mijn toenmalige echtgenote, midden jaren negentig. Ik zat op dat moment in de financiële wereld. Hij bleek mij te kennen. Jorien had verkering gehad met een vroeger buurmeisje van mij in Zwijndrecht en mij als klein jochie daar zien rondscharrelen. “Doppie, je moet eens bij Feyenoord komen kijken”, zo zei hij. Van het een kwam het ander en voordat ik het in de gaten had, was ik al financieel manager bij Feyenoord.’
Bijzondere man, die Van den Herik toch?
‘Messcherp, intelligent, compromisloos. Veel van geleerd. Ik beschouw ’m als mijn voetbalvader. Zeer op de centen, oog voor detail. Man zat veel in het buitenland, had meerdere telefoons in verband met roaming. Ik belde ’m een keer op het verkeerde nummer. Des duivels!’
Na Feyenoord kwam Utrecht en nu Go Ahead. Je bent van de volksclubs?
‘Absoluut. Na mijn periodes bij Feyenoord en Utrecht ben ik even helemaal klaar geweest met het voetballen. De spelers werden steeds meer BV’tjes. Dat ging mij tegenstaan. Ben toen ook een tijd uit het clubvoetbal weg geweest. Onder andere voor de KNVB actief geweest. Bij Go Ahead kreeg ik in 2018 dat romantische clubgevoel terug. Klein stadionnetje, zeer beperkt budget en voetballers met een gemiddeld maandsalaris van € 2750 bruto.’
Met dank aan Paul Bosvelt!
‘Ja, zeker! Paul bracht mij in contact met Hans de Vroome. Zo is het balletje gaan rollen. En dat voelde meteen goed. Paul is in al die jaren echt een vriend geworden. Wij denken over veel zaken hetzelfde. Maar wij kunnen elkaar ook prima een spiegel voorhouden. En af en toe kan ik ’m ook echt achter het behang plakken hoor. Uit bij Fortuna zat hij bijna de hele wedstrijd op de scheidsrechter af te geven. Daar zeg ik dan wel wat van. Paul kwaad. Maar goed, hij ergert zich ook weleens aan mij. Wij zijn allebei nogal uitgesproken.’
Zeg dat wel. Daar weten ze bij de KNVB inmiddels ook alles van. Je zou een goede gast zijn voor een van die babbeltafels op TV!
‘Als ik iets vind, dan steek ik dat niet onder stoelen en banken. Kom maar op met die babbeltafels!’
Je staat altijd aan, zo hoor ik van iedereen. Hoe krijg je dat thuis voor elkaar?
‘Dat is ook niet altijd goed gegaan hoor. Ik denk dat het voetballen mijn eerste huwelijk heeft gekost. Sharon, mijn huidige echtgenote, is ook gek van voetbal. Is er iedere wedstrijd bij. Dat maakt het wel gemakkelijker. Dit soort jobs kun je alleen maar doen met full support van het thuisfront.’
Je vrouw is behoorlijk ziek geweest. Gaat nu weer goed, heb ik begrepen.
‘Dat klopt.’
Ik belde je een keer, je zat met je vrouw in de wachtkamer van het ziekenhuis. Je stond mij gewoon te woord…
‘Dat had ik niet gedaan in de operatiekamer hoor… maar dit kon wel even. Werken leidt ook af. Tijdens een verjaardag kruip ik ook nog rustig even achter mijn laptop. Het kost mij echt moeite om niets te doen.’
Altijd aan staan, er lekker op los paffen, dat deed Kees ook.
‘Kees… Het overkomt je of het overkomt je niet. Na mijn Feyenoord-periode had ik last van mijn hart. Een ontstoken hartzakje. Acuut gestopt met roken. Twee dagen.’
Man, je bent 65…
‘Nou en! Nog vol energie hoor. Mijn contract loopt tot 2028. Mijn vrouw is 57. Mijn plan is dus echt om ook na 2028 door te werken. Het liefst bij Go Ahead. Ik heb gewoon geen talent voor niets doen, laten wij het daar op houden!’
✍️ Toon Schuiling
