Mijn broer, Allan, en ik hebben bijna ons hele voetballeven bij Daventria doorgebracht. We woonden vanaf mijn derde op Borgele en moesten daar dagelijks de strijd aan met de complete RODA jeugd. Omdat we allebei op Keizerslanden geboren zijn en m’n broer op z’n vijfde naar Daventria mocht, ging ik ook die kant op en speelde ons sociale leven voornamelijk daar af.

Tussen mijn broer en mij was er nooit strijd, hij speelde altijd een of twee leeftijdsgroepen hoger en was daarnaast een heel ander type speler. Zo snel en fanatiek als hij was, zo bewaarde ik mijn fanatisme voor de mondelinge fratsen richting tegenstander en scheidsrechter. Qua speelstijl was ik lui en had kort achter onze spits, Erik de Jong, altijd wel een steekpass of een individuele actie waardoor we beide het net meerdere keren per wedstrijd wisten te vinden.

Fanatiek was ook ik in naar voetbal kijken. Naast een seizoenkaart voor de plaatselijke trots keek ik alles wat te zien was op tv. Johan Cruijff, Marco van Basten, Michel Platini en vreemd maar waar Ben Wijnstekers waren idolen van me. Van Basten… ik geloofde dat ik de allerbeste spits aller tijden live aan het werk had gezien en wist zeker dat er nooit meer iemand beter zou komen. Het WK86 was niet voor Nederland weggelegd, bedankt nog Georges Grün. Thuis werd er door pa, m’ n broer en mij geschreeuwd wie er kampioen in Mexico zou worden. Platini dus Frankrijk zei ik, die moffen zullen wel winnen zei mijn vader terwijl er uit m’ n moeder niets anders kwam dan; die Hollanders winnen nooit eens wat. M’ n broer was echter stellig. Argentinië zou wereldkampioen worden. Want zij hadden Diego Armando Maradona.

Ik weet nog dat ik een beetje dom lachte, ik was negen en had geen idee wie dat was. Nu nog vind ik het WK86 van Mexico het mooiste WK wat ik gezien heb. Memorabele wedstrijden tussen België en Mexico, Denemarken en Uruguay, Spanje en Denemarken, Frankrijk en Brazilië, maar vooral Engeland – Argentinië en Argentinië – Italië. En dat allemaal door Diego Armando Maradona

De wedstrijd Argentinië – Italië in groep A was nog maar net begonnen of de Nederlandse scheidsrechter Jan Keizer gaf een penalty aan de Italianen, welke onberispelijk in werd geschoten door Alessandro Altobelli. Een fantastische wedstrijd ontpopte zich en ik kreeg voor het eerst door waarom mijn broer zo enthousiast was over Maradona. Na ruim een half uur spelen werd de bal hoog in de zestien gebracht en het leek een kansloze missie voor Maradona. Met zijn gouden linker tikte hij de bal weergaloos langs doelman Galli. Door de winstpartijen tegen Bulgarije en Zuid-Korea gaan de Argentijnen als groepswinnaar door. In de knockout fase komen de Argentijnen Uruguay tegen. De bevreesde tegenstander die bekend stonden om hun harde spel en om Enzo Fransescoli. Deze aanvoerder van Uruguay stapte die zomer van River Plate over naar Matra Racing de Paris. Hij speelde echter een onopvallend toernooi. Door een treffer van de onbekende Pasculli ging Argentinië door.

Vanaf de kwartfinale is het echt smullen. Brazilië verliest na strafschoppen van Frankrijk, terwijl Platini een penalty mist op zijn verjaardag. Ik zie de bal nog steeds over de kruising vliegen. Voor Brazilië missen de grote Socrates en Julio Cesar. Duitsland speelt in een heuse schoppartij gelijk tegen gastland Mexico maar weet met strafschoppen duidelijk af te rekenen, 4-1. Rummenige en Littbarski zijn de smaakmakers van de West-Duitsers. België verrast en weet nu zelfs Spanje te verslaan. Ook met strafschoppen. Ceulemans en Scifo zijn de helden van onze zuiderburen tijdens dit WK. Maar de wedstrijd van het toernooi wordt op dat moment in het Azteca stadion in Mexico-City gespeeld; Argentinië – Engeland. De eerste keer na de Falkland oorlog, gewonnen door de Engelsen in 1982. Maar voor aanvang gebeurde al iets unieks. Argentinië speelde in een wit tweede tenue, maar de Engelsen hadden, gezien de hitte in Mexico, ook gekozen voor een wit tenue in plaats van hun gebruikelijke rood. Hierdoor moesten de argentijnen en Le Coq Sportif naar een alternatief zoeken. De materiaalman werd de stad in gestuurd en kwam terug met blauwe shirts. Lees hier het bizarre hele verhaal van Gogme United;  Mexico 1986: nieuwe Argentijnse uitshirts tegen Engeland – Gogme United.

De hand van God is sinds die dag een op zichzelf staande spreuk. La mano de Dios. La mano de Dios. La mano de Dios. Zeg dit eens drie keer zachtjes in jezelf en je weet het. Diego Armando Maradona. In de 51e minuut combineerde hij er op los en kreeg de bal hoog terug in de zestien van Engeland. Hij ging het duel aan met Peter Shilton en de bal viel op de vuist van Maradona. Juichend rende hij weg en tot zijn verbazing zag hij de scheidsrechter naar de middenstip wijzen. Als het Burruchagga was geweest, of Nestor, of Cuciuffo, of Brown, of Olarticoechea of Valdano, dan was het afschuwelijk geweest en had het doelpunt afgekeurd moeten worden. Nu stond de wereld op z’n kop. Magistraal. Maradona was magistraal. Dat liet hij nog een keer zien in deze wedstrijd. Stevens, Sansom, Butcher en Fenwick probeerden van alles vanuit een viermans zone verdediging. Dus liet Maradona zich inzakken. Veroverde de bal op de eigen helft en liep Peter Beardsley en Peter Reid voorbij alsof ze niet bestonden. Hierna stormde hij op richting doel van de Engelsen. Na twee verdedigers voorbij gedanst te zijn passeerde hij Shilton om de bal achteloos vallend met zijn linker punt van de schoen binnen te werken. De 2-1 van Lineker was slechts belangrijk voor de statistieken.

Het stond vast dat Argentinië wereldkampioen moest worden. De halve finale tegen België werd door twee doelpunten van Maradona beslist in het voordeel van de Argentijnen waardoor er in de finale aangetreden moest worden tegen West-Duitsland. Die hadden toch Frankrijk maar even verslagen in de halve finale. In mijn beleving ogen de West-Duitsers fitter, al brengt Brown de Argentijnen voor rust op voorsprong. Vlak na rust maakt Jorge Valdano er 2-0 van en lijken de Zuid-Amerikanen op rozen te zitten. Maar tegen Duitsers is dat natuurlijk nooit zo. Een kwartier voor tijd brengt Rummenige de spanning weer helemaal terug en de Argentijnen leken helemaal op. Hierdoor bracht de ingevallen Völler de West-Duitsers op 2-2 en leken onze buren met het kampioenschap aan de haal te gaan. Tot Maradona vijf minuten voor tijd met een magistrale steekbal Burruchaga alleen op doelman Schumacher afstuurde. Met de tong op zijn schoenen schoof Burruchaga de bal langs Schumacher en bezorgde zo de wereldtitel aan Argentinië. De winnende goal van Burruchaga. Het toernooi van Maradona.

Het seizoen na dit WK deed Maradona het nog eens dunnetjes over. Twee jaar daarvoor was hij van Barcelona naar Napoli vertrokken en moest daar de Napolitanen van degradatie behoeden. Dat lukte prima in ’85 maar in het seizoen 86/87 zorgde hij voor het allergrootste sportmoment ooit in Napoli. Hij maakte de club kampioen van Italië. Datzelfde jaar wonnen ze ook de beker en het jaar er op wisten ze beslag te leggen op de UEFA Cup door winst in een dubbele ontmoeting in de finale tegen VfB Stuttgart. In de kwartfinale wisten ze Bayern München te verslaan. En in München deed Maradona dit:

Maradona werd met Napoli twee keer kampioen van Italië, won het de beker, de UEFA Cup en een Super Cup. Napoli zal nooit meer hetzelfde zijn. Grote afbeeldingen gespoten op gebouwen van Maradona en beeldjes van God en Maradona naast elkaar in de vensterbank bij de mensen thuis in de wijken Montecalvario, Vicaria of natuurlijk in Fuorigrotta, waar Stadio San Paolo gelegen is.

Mijn vader was eind jaren tachtig voor zijn werk naar Rome geweest en bij terugkomst kregen mijn broer en ik grote vlaggen voor op onze slaapkamers. Ik kreeg een vlag van AC Milan want Marco van Basten speelde daar. Mijn broer kreeg een vlag van Napoli, met heel groot Diego Maradona in het midden afgebeeld. Mijn broer heeft de vlag nog steeds. Het heeft, mede door mijn chauvinisme, heel erg lang geduurd voordat ik het ging begrijpen. Vorig jaar zijn we samen naar de documentaire van Maradona geweest in het Filmhuis in Deventer. Dat moest ik doen met mijn broer. We gaan snel samen een dikke sigaar roken en een goed glas whiskey drinken, ter ere van Pelusa.

Het overlijden van Maradona komt in het rijtje Freddie Mercury, Michael Jackson en Ayrton Senna. Ongekende grootheden met ieder iets magisch.

Maradona is in mijn ogen misschien zelfs de allerbeste, maar zeker de meest magistrale voetballer die ik ooit heb gezien.
Rust zacht magistrale Maradona.

Vorig artikelDe rood-gele column van Marco Timmer – week 48
Volgend artikelDe Groot ook komend seizoen trainer IJsselstreek
Roy Beumer
Roy Beumer is een 47-jarige Deventenaar. Hij mocht begin jaren ‘90 aan het profvoetbal bij Go Ahead Eagles ruiken in een lichting met o.a. Victor Sikora en Resit Schuurman onder leiding van Dwight Lodeweges. Hij koos ervoor om zich te gaan richten op zijn verblijf bij Daventria. Hierna ging het helaas fysiek bergafwaarts en nadat hij werd afgekeurd besloot hij zich te storten op het trainerschap.