Wekelijks delen vier bekende Deventenaren met rood gele roots, hun visie op Go Ahead Eagles en meer. Robert Heukels, Gerard Somer, Erdal Ascipinar en Marco Timmer wisselen elkaar wekelijks af met een eigen column over hun cluppie. Ditmaal is het de beurt aan Marco Timmer.
Roodgele column 5 (van Marco bij Deventer Voetbal):
De kortste weg naar Europa
Lekker dan, schrijven over Go Ahead een dag voordat ze in het bekertoernooi tegen VVV-Venlo spelen. Dat was natuurlijk wat ik dacht toen het mijn beurt was voor de roodgele column. Direct daarna zag ik er als voetbaljournalist ook wel een uitdaging in. Wat is mijn eerste gedachte als ik aan Kowet en het bekertoernooi denk, vroeg ik me af?
Natuurlijk spookten er speciale cupwedstrijden door mijn hoofd. De thuiswedstrijden tegen Feyenoord in 2011 en 2014 (2-1 en 2-0) bijvoorbeeld, maar ook de halve finale tegen Ajax in 2010 (0-6) en natuurlijk de spectaculaire 4-4 na verlenging in 2012 tegen de tegenstander van morgen (Go Ahead won na strafschoppen). Maar het eerste wat ik dacht, was: De beker is de kortste weg naar Europa. Direct gevolgd door Celtic-Go Ahead en Ferençvaros-Go Ahead Eagles. De eerste wedstrijd had alles met het bekertoernooi te maken, Go Ahead kreeg in 1965 een ticket voor de Europa Cup II nadat het de bekerfinale verloor van kampioen Feyenoord. De wedstrijd tegen de Hongaren in 2015 had helemaal niets met het bekertoernooi te maken.
Maar, de gemeenschappelijke deler van beide duels: Go Ahead in Europa. De laatste keer omdat de Eagles, hoewel het was gedegradeerd, het goed had gedaan in het Fair Play-klassement.
Voordat ik het wist, was ik al aan het graaien in wat manden om de kaarten te zoeken van wat een memorabele wedstrijd en een legendarische trip was. In mijn herinnering had ik er drie mee gegrist omdat ik wel voorvoelde dat het een unieke gebeurtenis was. Eén had ik weggegeven aan een verzamelaar, achteraf blijkt mijn eigen kaart. Op de twee die ik vond stond Catering en All Acces en beiden klopten niet met mijn professie.
Het duel met Ferençvaros was memorabel omdat het vijftig jaar na de wedstrijd tegen de Schotten was, er helaas geen publiek bij mocht vanwege wangedrag van de Hongaarse fans en het de droomtrip was van Henk de Haan. Even dreigde voor hem een dubbele deceptie. Vijftig jaar eerder mocht Henk van zijn vader niet naar het duel met Celtic en nu zag hij zijn geheel verzorgde gewonnen reis al in rook opgaan, omdat supporters niet welkom waren. Maar als verzonnen bestuurslid internationale betrekkingen zaten meneer en mevrouw De Haan gewoon in de klassieke Fokker en waren ze overal bij. In Boedapest lopen er nu nog Hongaren rond die het officieuze clublied De Kleuren van Juweel kennen. De Haan, doceerde ze in clubkostuum net zolang tot ze enigszins verdwaasd, maar uit volle borst meezongen.
Succes is een reis en niet de bestemming
Dat was de eerste zin van mijn reportage in Voetbal International naar aanleiding van de wedstrijd in de Groupama Arena. Uiteraard was het citaat van spiritueel goeroe Deepak Chopra bedoeld om de ludieke trip te beschrijven, maar ook om het leed van de uitschakeling te verzachten. Want op de 1-1 in het thuisduel, in notabene Emmen, volgde een ontluisterend 4-1 verlies in Boedapest. Geen schijn van kans. Het was de jongens tegen de meisjes, de Groene Adelaars tegen de Roodgele Kuikens of zoals De Knippe (Alfred Knippenberg) het rustig en treffend zei: ‘Je kunt met een Fiat wel proberen een Ferrari in te halen, maar dat gaat je nooit lukken.’
En toch was het mooi, cult van Jiskefetachtige proporties, en weer een puzzelstukje geschiedenis voor de club waarbij de reis haast altijd belangrijker lijkt dan de bestemming. Alles fraai vastgelegd in de docu We’ll be coming…
Terug naar nu waar Alex Kroes er voor verantwoordelijk is dat we op termijn eens wat langer kunnen genieten van de bestemming (De Eredivisie). Dat hij dit niet langer alleen doet, maar met Kees Vierhouten als nieuwe aandeelhouder (30 procent) wekte eerst bevreemding bij me. Want waarom levert Kroes twintig procent van zijn aandelen in en Hans de Vroome tien? Normaal is het: hoe meer zielen hoe meer vreugd, maar helaas werkt het in een voetbalbedrijf niet zo is mijn ervaring. Hoe meer mensen mee willen beslissen des te trager gaat het en des te slechter is vaak de besluitvorming.
Maar omdat ik liever in vertrouwen, met soms naïviteit tot gevolg, dan in wantrouwen leef, feliciteren we Vierhouten met een stuk van onze club. Ga er zorgvuldig mee om. Ik geloof dat het wel goed komt aangezien Vierhouten met Jumper het hoofdsponsorschap direct met vier jaar heeft verlengd. Kom daar maar eens om in het betaald voetbal, in coronatijd. Mijn inschatting: Vierhouten sorteert alvast slim voor op het moment dat we de Eredivisie bereiken. Ach en dat hij in de laatste Quote 500 op de 199e plek staat met een vermogen van 225 miljoen euro, is natuurlijk ook niet verkeerd.
Tot het moment dat de bestemming is bereikt, moeten we, ondanks corona, ook de reis er naar toe blijven koesteren. Op het 1-0 verlies tegen Jong AZ, volgden liefst zeven wedstrijden zonder nederlaag. Vijf competitieduels werden gewonnen, tegen NAC werd gelijkgespeeld en en passant werd Cambuur in Leeuwarden door het team van Kees van Wonderen uit de beker geknikkerd. De vijfde plaats is de beloning. Er lijkt iets moois te groeien, maar dat heb ik al een paar keer geschreven.
Op 12 maart speelt Go Ahead thuis tegen de Friese titelfavoriet. Totdat duel voetballen de roodgelen zeven competitiewedstrijden. Drie daarvan tegen de Jong teams, de andere tegenstanders zijn FC Volendam, FC Eindhoven, Telstar, Top Oss. Ik zeg niet dat het makkelijk wordt, maar met deze serie moet er wel absoluut naar boven worden gekeken.
Maar eerst VVV uit voor de beker. Winnen De Deventer Cupfighters van Hansie the King en zijn neefjes – en waarom zouden we dat niet doen, we hebben er tenslotte ervaring mee – dan is het nog twee duels tot de finale in De Kuip. Zoals gezegd: De beker is de kortste weg naar Europa. Dromen mag, zeker in coronatijd.
Op naar mooie nieuwe herinneringen, heel veel plezier morgen…
