Wekelijks delen vier bekende Deventenaren, met rood gele roots, hun visie op Go Ahead Eagles en meer. Robert Heukels, Gerard Somer, Erdal Ascipinar en Roy Beumer wisselen elkaar wekelijks af met een eigen column over hun cluppie. Ditmaal is het de beurt aan Erdal Ascipinar. Zijn laatste van dit seizoen!

Nog een kleine anderhalf week te gaan en het nieuw voetbalseizoen staat weer voor de deur. Nieuwe ronde, nieuwe kansen zullen we maar zeggen voor ons Kowet. Want laten we eerlijk wezen: wat hebben wij, op z’n zachts gezegd, een bewogen seizoen gehad zeg… Een achtbaan van verschillende emoties.

In het begin een opwindend en positief voetballend Kowet, daarna kwam de klad erin en maakten we een mindere fase mee. Kregen ook te maken met schorsingen en blessures. Conclusie is dan ook dat de selectie simpelweg te smal was om mee te blijven doen voor een eventueel kampioenschap. Dan uiteindelijk toch nog keurig bij de eerste vijf eindigen.

Zodoende stonden we in de halve finale van de play offs. Dat begon tegen Den Bosch met een thuiswedstrijd. Een goed voetballend Kowet zagen wij die dag, maar helaas stond het vizier niet helemaal op scherp, de vele kansen werden daardoor niet benut door onze spelers en eindigde deze pot in een voor ons teleurstellende 2-2. Den Bosch had ietwat meer baat bij deze uitslag dan Kowet. Zij hadden namelijk twee keer gescoord in een uitwedstrijd en niet verloren. Zij hoefden niet meer zonodig, wij daarentegen moesten wel winnen. Er zat niets anders op.

In de return zetten onze boys alles op alles en de apotheose was dan ook daar in de laatste minuut door een rake kopbal van onze aanvoerder. Ondanks zijn grote fout tegen RKC voor mij toch één van de beteren van het seizoen! Blijdschap alom in het uitvak waar een kleine 500 Kowet supporters luidkeels de overwinning vierden. Finale bereikt! Hoppaaa.

In de finale wachtte ons het ‘vervelende’ RKC uit Waalwijk, een stugge tegenstander voor ons, wat uiteindelijk ook wel weer bleek. In Waalwijk werd er met het nodige geluk toch nog een brilstand uit het vuur gesleept. Dan moest het maar thuis, in ons eigen Adelaarshorst, gebeuren.

We begonnen die dag wat zenuwachtig aan de wedstrijd in een zonovergoten Deventer met op de tribunes 10.000 supporters en even zoveel pechvogels die nee op het rekest kregen van de club (ongeveer 10.000 keer verkocht de club een nee aan Kowet supporters omdat er simpelweg geen plek meer vrij was).Dit betekent dus dat het voetbal wel degelijk leeft bij ons Kowet, vooral bij succes dus. Sowieso hebben wij wel een trouwe achterban van ongeveer 8000 supporters die tweewekelijks op de tribunes plaatsnemen (gemeente lezen jullie ff mee met jullie mooie ‘elitaire’ mimiek). De stadioncapaciteit moet dus zo snel mogelijk naar 13.500.

Terugkomend op de wedstrijd, we kwamen al snel op een 0-2 achterstand. Voor rust maakten we gelukkig nog de belangrijke ‘anschluss tor’  zodat we nog 45 minuten over hadden om minimaal twee goals te maken. En wat voor een tweede helft kregen wij voorgeschoteld, maar helaas voor ons met een déjà vu einde (in Den Bosch flikten wij het, maar nu was het helaas RKC die aan het langste eind trok). Op een gegeven ogenblik kwamen we 3-2 voor en dachten we allen, we gaan het halen, die o zo begeerde eredivisieplek. Maar een kwartier later heerste er weer ongeloof op de tribunes met de 3-3 van RKC. Maar ja, wij zijn Go Ahead Eagles en geven het niet zo maar op; na wat aanvallen maakte uitgerekend Langedijk (oud speler van RKC) de bevrijdende 4-3!!!!! De tribunes vibreerden alle kanten op (denk dat menig Tarzan-speeltjes jaloers zouden zijn op zoveel vibratie) “Jalalallaaaaaa, Eredivisie “ zongen we met z’n allen!!! Weer zouden wij het flikken!!!!!!! Eredivisie!!!!

Maar toen gebeurde er iets ongelooflijks: Verheydt die een ‘ziekenhuisbal’ afgeeft  terwijl we met z’n drietjes de Waalwijkse keeper naderden. Een ‘gemene’ counter volgde, voorzetje in het strafschopgebied en onze keeper Hobie besloot jammer genoeg de bal weg te stompen in plaats van hem op te vangen. Het bleek uiteindelijk een fatale beslissing. De voorzet erop bereikte hunnie beste speler, namelijk Stijn Spiering,s en die fabriceerde weer op zijn beurt een schot dat langs een baan van roodgele spelers tergend ver in het doel van Kowet zeilde. 4-4!!

Hoe dan???? Ja , hoe dan???? Die 4-5 uiteindelijk maakte verder niks uit, alleen voor de statistieken en voor de toto spelers onder ons. Voor de neutrale tv kijker was het één van de mooiste potjes ooit. Voor ons natuurlijk niet. Zoooo dichtbij maar ‘net niet’. Net niet is toch wel een karakter eigenschap van ons Kowet. Ach hoe dieper de dalen hoe intenser het geluk uiteindelijk!!! Weg eredivisie droom, afgelopen was het seizoen 2018/19 in de 94e minuut. Geen tastbare prijs, alleen maar credits voor een mooi voetbaljaar.

Ondanks dat we een rot-einde hebben beleefd, ben ik over het algemeen ontzettend trots op deze selectie. Over onze ex-trainer ga ik geen woorden meer vuil maken, heb er genoeg over gezegd! Zonde van onze energie, energie die we straks erg nodig gaan hebben om ons team vol passie naar victory te schreeuwen. Vandaag de dag al bijna 6500 seizoenskaarten verkocht! Wat een hondstrouw publiek hebben wij toch ook. Trots met een grote T.

Daarom hou ik zielsveel van deze club en draag ik dat altijd en overal uit!! Jullie moesten eens weten hoeveel appjes en belletjes ik van verschillende collega supporters in den lande heb gekregen. Iedereen gunde het ons en ook gunden zij het mij persoonlijk, omdat zij weten hoe fanatiek Eagle ik ben, maar helaas kan je niet altijd winnen en bestaan er ook tragische nederlagen. Dit was er zo één van. Worden we uiteindelijk alleen maar sterker van. In het leven gaat het er niet om hoe hard je kan slaan, maar juist hoe hard je ook geslagen wordt, weer opstaat en verdergaat. Straks een nieuwe trainer, een mix van nieuwe frisse spelers en de betere spelers van afgelopen jaar. Dan gaan wij weer een gooi doen naar promotie.

De Adelaar is en blijft een roofdier. DNA haal je niet 1,2,3 uit het lijf. Ondanks dat ik die bewuste week er goed ziek van was, heb ik er toch weer ontzettend zin in!! Kom maar op voetbalseizoen 2019/20!

Tot straks allen.

Voor de zoveelste keer ‘Totterdood KOWET!’

EA71

Aankomend seizoen een Roodgele Hemelvuur boven de Adelaarshorst! Vooral ook voor alle Eaglistas die heen zijn gegaan afgelopen jaar, RIP allemaal!

Vorig artikelIJsselstreek gezonder dan ooit!
Volgend artikelDe rood-gele column van Roy Beumer – week 25
Erdal Ascipinar
Erdal Ascipinar is geboren op 5 mei 1971 en een rasechte Deventenaar. Hij is in zijn dagelijks leven in dienst van de Nederlandse Spoorwegen als Hoofdconducteur. Als fervent Kowet supporter schrijft hij voor diverse sites over zijn eigen belevenissen en over zijn grote liefde: Kowet. Erdal staat ook wel bekend als DeventerTurk. Onder die bijnaam heeft hij vele stukken geschreven.