In deze winterstop maken onze correspondenten de balans op van de eerste seizoenshelft. Een terugblik op de wedstrijden vanaf afgelopen zomer tot aan dit ogenblik. Ditmaal de beurt aan de clubcorrespondent van SC Overwetering.
Ik neem u nog even mee naar 11 juni 2019. Wij verloren daar de finale in de nacompetitie met 2-1 van NEO uit Borne. Hierdoor was degradatie een feit. Degraderen is nooit leuk maar het leverde ook een mooie uitdaging op. Met attractief voetbal meedoen om de bovenste plaatsen in de derde klasse. De selectie heeft afscheid moeten nemen van Bram de Haas (SV Schalkhaar) en kreeg er met Nick Oosterwijk en Dennis Willemsen twee jeugdige talenten bij die vervroegd zijn doorgeschoven naar het senioren voetbal.
Flitsende start
De eerste wedstrijd van het seizoen verliep crescendo. Met een voorhoede van 18,5 jaar gemiddeld weten we met 7-1 te winnen. Na een wat moeizame start raken we op stoom en maken we een aantal fantastische doelpunten. De wedstrijden die daarop volgen doen we het tegen de directe concurrenten minder qua resultaat en veldspel. Dit resulteert al vrij snel in puntverlies tegen Warnsveldse Boys (2-2) en een terechte nederlaag uit bij SV Epe (4-1). De nederlaag tegen SV Epe blijft nog wel even hangen want daarin hebben we ons als ploeg van te minste kant laten zien. De thuiswedstrijd volgt een revanche waar wij nu al naar uit kijken omdat we iets recht te zetten hebben. De daarop volgende wedstrijd antwoorden we tegen SV Vaassen op een juiste manier door geen enkele kans weg te geven en er zelf drie te scoren. Tussendoor behalen we nog een 5-1 overwinning met ‘man of the match’ Dennis Willemsen die 3x scoort met één geweldig lob vanaf 30 meter. De achterstand op koploper SV Epe is op dat moment vijf punten.
Uit syndroom
We gaan dan naar vv Activia met nog geen enkele overwinning in een uitwedstrijd. Het zal toch niet? De wedstrijd is niet overtuigend maar naar 75’min. staat er een 1-3 stand op het bord. Door persoonlijke fouten achterin weet Activia er 3-3 van te maken. Helaas, het is toch zo! De wedstrijd tegen Brummen de week erop is wederom een uitwedstrijd waarin we weer niet weten te winnen. Op een moeilijk bespeelbaar veld is er een verdwaald afstandsschot wat Brummen de 1-0 brengt. Een lange achtervolging volgt met uiteindelijk de 1-1 als eindresultaat. Wederom geen overwinning in een uitwedstrijd.
Is geluk toeval? Of dwing je geluk af!!
Er volgt een aantal wedstrijden waarin we ons geluk aan onze zijde hebben. Beide resultaten tegen respectievelijk Robur et Velocitas en uvv Albatros worden met 4-3 gewonnen. Zonder goed te spelen komen we terug van een achterstand en blijven we geloof houden in een goed resultaat. We hielden de druk erop en zoals ik het vanuit mijn geel/groene bril kan zien dwongen we de overwinning daarmee af. Voor mij als trainer was SV Colmschate ’33 een lastige wedstrijd. Je staat bij de club waar je ‘groot’ mee bent geworden in de andere kleedkamer, andere dug-out. Toch moest er gewonnen worden en dat deden we dan ook met 4-0.
Eindfase
De ‘wetering’ derby tegen Diepenveen was na een lange tijd een speciale. We waren de betere maar we vergaten de kansen te verzilveren waardoor Diepenveen keurig langzij kwam en de einduitslag van 1-1 op het bord stond. De laatste wedstrijd tegen sv Helios was een belangrijke. Winnen = meedoen om plaats 2, verliezen = voorlopig afhaken en vaarwel zeggen tegen het kampioenschap. We sloten keurig af met een geflateerde 4-1 overwinning. Dit brengt ons op een gedeelde 2e plek met Helios en AZC. Met 39 doelpunten voor mogen we zeer tevreden zijn. Vooral de jeugdige voorhoede die 28 voor zijn rekening neemt heeft hierin een belangrijk aandeel. Het aantal doelpunten wat we tegen krijgen (20) is wat aan de ruime kant maar heeft ook te maken met onze manier van spelen. De thuis wedstrijd tegen Turkse Kracht op 26 januari is het 1e deel van de competitie volledig gespeeld. We gaan voor een plek bij de 1e vier wat ons hopelijk een nacompetitie plek op gaat leveren.
